Sexy time - De hemelse date #9: 'Dit had nooit mogen gebeuren'

Ik heb de man slechts eenmaal gezien, als je de keer dat ie onder ons raam stond niet meetelt. Ik snap er niks van. Maar misschien is dat het antwoord wel; dat logische vraagstukken in liefde en lust geen rol spelen. Alsof het een totaal eigen taal heeft.

Laat ik eerlijk zijn; dit is het enige dat kon gebeuren vandaag. Wat kwam ik hier anders doen? Dacht ik nou echt hier tegenover hem te zitten om mijn relatieproblemen te bespreken? Heb ik me daarom helemaal geschoren, ingesmeerd met olie en geparfumeerd? Nee! Ik wist dat dit zou gebeuren, of beter, ik wilde dat het ging gebeuren.

Ik kus hem terug en probeer zoveel mogelijk van zijn smaak te vangen. Ik voel hoe zijn opwinding rijst in zijn broek. We kreunen allebei, alsof we het meest lekkere gebakje aan het opeten zijn. We smullen van elkaar. We likken, bijten zachtjes en zuigen ons aan elkaar vast. Ik voel zijn handen overal en vreemd genoeg voelt het niet verkeerd.

Toen ik hem voor het eerst zag tijdens het etentje met Erik was hij het hoofdgerecht waar ik al jaren van droomde. Ik besef dat wat ik met Erik heb, slechts een flauw aftreksel is van wat er tussen Jean en mij kan gebeuren. Bij hem hoef ik niet te doen alsof, niet te doen alsof hij iemand anders is, bij hem wil ik HEM en hem alleen.

Gretig leg ik de palm van mijn hand over zijn bult en knijp er zachtjes in. Hij drukt zichzelf steviger tegen me aan, pakt mijn achterhoofd vast en kust me zo diep dat ik bijna achterover val. Onrustig begin ik aan zijn riem te trekken. Het moet uit. Ik wil het zien. Ik wil hem zien en proeven in al zijn glorie. Ineens duwt hij me van zich af.

'Stop. Sorry, dit had nooit mogen gebeuren.'

Hij wrijft zijn lippen droog, draait zich met de rug naar mij toe en lijkt zijn harde te willen temmen. Het voelt ineens ijskoud aan hier en ik volg mijn eerste impuls en ren zijn kantoor uit. De bubbel is gebarsten. Back to reality.

'FUUUUUCK!'

Schreeuw ik eenmaal op straat. Wat was dit? Ik zet een snelle tred in, en zonder te weten waar ik heen ga, begin ik te lopen. Wat is er zonet gebeurd? Wat heb ik laten gebeuren? Is dit vreemdgaan? Ja, hallo, natuurlijk wel. Ik heb mijn hand op zijn lul gelegd, en ook al zat er een broek tussen, ik voelde hem. Ik voelde hem rijzen onder mijn aanraking. En ik wilde hem. Ik wilde hem proeven, likken, zuigen, alles! Ik moet dit stoppen. Ik moet het opbiechten aan Erik. Misschien niet in zoveel geuren en kleuren, maar ik moet van dit rotte gevoel af.

Ik zie een bruine kroeg en stap naar binnen. Ik bestel een witte wijn en tuur uit het raam. Dus zo voelt het. Dit is een en al ruk. Ik wil niet, ik wil dit niet. Onrust, angst, wanhoop, geilheid, opgefoktheid, alle emoties komen voorbij. Frustratie over het abrupte einde overheerst echter en ik voel mijn wangen dieprood worden.

Ik neem een slok. En nog een. En dan zie ik Jean haastig voorbijlopen. Ik draai me angstig weg, maar tevergeefs. Hij merkt me verschrikt op en stapt naar binnen.

'Zo, doe mij ook maar een glas.'

Hij ploft naast me op een kruk en kijkt me hoofdschuddend aan. Ik wil janken, zo in de war voel ik me.

'Ik had nooit moeten komen', zeg ik zacht. Hij pakt mijn beide handen vast en knijpt er zachtjes in.

'Jawel. Ik heb je gevraagd om te komen en het is mijn schuld dat het zo is gelopen.'

Wordt vervolgd.