Sexy Time - De hemelse date #3: 'Hij is de enige die mij echt lijkt te zien'

'Wacht, ik ben zo terug.'

'Dit ga je niet menen.'

Ik kijk hem na als hij al bellend naar buiten stapt en ijsberend voor het raam zijn gesprek voert. Op datzelfde moment stapt de dame op van de tafel van de vreemdeling en al vloekend verlaat ook zij het restaurant.

Tegelijkertijd ontmoeten onze blikken elkaar. Ik wil vriendelijk glimlachen, maar er valt niks te lachen. Een paar seconden blijven we zo zitten, totdat hij weer opstaat en nu tegenover me plaatsneemt.

'Hoe lang is het al zo?'

Mijn eerste reactie is om hem te wijzen op het feit dat hij een totaal vreemde is en hem te verzoeken mij met rust te laten, maar op een gekke manier voelt dat allesbehalve juist. Hij is de enige hier die mij echt lijkt te zien. De enige die moeite doet om me überhaupt een vraag te stellen.

'Te lang', antwoord ik zacht.

'En hoe lang wil je dit nog blijven doen?'

'Ik hou van hem.'

'Aha. Okay. Dan heb ik niks gezegd.'

Hij maakt aanstalten om op te staan, maar iets in me zegt me dat ik hem niet zomaar moet laten gaan. Ik grijp hem bij zijn pols en verrast kijkt hij op me neer.

'Ik weet niet wat ik moet doen.'

'Misschien kan je het nog redden.'

'Hoe?'

'Door met me mee te gaan.'

'Pardon?'

'Kom.'

Hij neemt me bij de hand en begeleid me mee naar buiten.

'Maar ik kan toch niet zomaar…'

'Vertrouw me nou maar.'

Deze man is gek. En ik samen met hem. Als Erik ons zo ziet dan heb je helemaal de poppen aan het dansen. Zijn greep voelt warm en krachtig. Net op het moment dat Erik zijn rug naar ons toedraait en de andere kant op slentert, sleurt ie me mee naar buiten en we rennen de hoek om. Het kinderlijke aan dit alles doet me schaterlachen en ik kijk Jean blij aan.

'En nu?'

'En nu dit.'

Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik proef de wijn en een warme, honigzoete smaak van zijn tong. Ik druk mijn handen op zijn borst om hem weg te duwen, maar de kus is zo lekker dat ik niet anders kan dan me eraan overgeven. En ineens, alsof al mijn onvrede en boosheid jegens Erik zich samenklonteren tot een grote vuurbal, beantwoord ik zijn kus vol laaiend verlangen. Hij drukt me stevig tegen zich aan en kneed mijn heupen.

'Zo. Dat is genoeg voor vanavond. Als je meer nodig hebt text je mij.'

Hij stopt een zwart visitekaartje in mijn handen en geeft een klein lief klapje tegen mijn rode wang.

Verdwaasd kijk ik hem na. Mijn benen trillen, mijn mond hapt naar lucht en ik heb totaal geen idee wat ik zonet heb gedaan en met wie. Ik houd het kaartje bij het licht dat van de lantaarn afkomt en lees: Dr. Jean Marceau Relatietherapeut.

Ik bevochtig mijn lippen, proef de nasmaak van zijn kus en stap met een glimlach terug richting het restaurant.

Je zou denken dat ik me schuldig voel, maar niets van dat. Er lijkt nieuw leven in mij geblazen door die ene onverwachte kus en ik voel de energie door mijn lijf razen, dat al lange tijd op sterven na dood leek. Ik voel me volgepompt met hitte en verlangen. Moed, lef en plezier gieren door mijn aderen. Dat gepieker en gemijmer over mijn uitgebluste relatie doet niemand goed, en mij allesbehalve. Erik staat niet meer buiten en ik stap triomfantelijk naar binnen. Het kriebelt in mijn onderbuik en ik kan niet wachten om toe te geven aan mijn honger.

'Hey, waar was jij nou?'

'Doet er niet toe. Ik ben er weer. Laten we gaan.'

'Nu al?'

'We zijn wel klaar hier. Ik heb zin.'

'In wat?'

Ik kus Erik dwingend op zijn mond en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

Wordt vervolgd.