Sexy time - De hemelse date #12: Fuck, wat was het lekker

Ik draai mijn hoofd terug naar de muur en een koude rilling vol schaamte dondert over me heen. Eenmaal uit het moment, uit de furie van verlangen, voelt alles wat zich hier zonet heeft afgespeeld, ijskoud aan.

'Ben je okay?'

Jean drapeert mijn jurkje over mijn billen en knielt neer om mijn slipje omhoog te trekken. Stil onderga ik de aankleedsessie en doe een poging mijn gedachten te ordenen.

'Ik, ik moet gaan.'

Terloops kijk ik hem aan en maak me uit de voeten. Ik moet naar buiten. Ik heb frisse lucht nodig. Ik stik in het schuldgevoel. Diep adem ik een paar keer in en uit en kan zijn kus nog steeds voelen drukken op mijn lippen.

Het is gebeurd. Ik had altijd mijn oordeel klaar over vreemdgaan, vond dat degene die het deed altijd degene was die het boetekleed moest dragen, maar ik kom tot het besef dat het nooit zo zwart wit is. Ik hou van Erik. En toch heb ik het gedaan. Het voelde goed, maar nu voelt het heel fout.

Wat betekent dit? Hebben de afgelopen paar minuten er daadwerkelijk voor gezorgd dat het over is met mijn relatie? Dat een toekomst met Erik er gewoonweg niet meer inzit? Is het leven dat ik ken volledig weg?

Geïrriteerd schud ik mijn haren naar achteren en loop met een doelgerichte tred richting huis. Mijn slipje vol bewijs van mijn verloren onschuld kriebelt tegen mijn gezwollen schaamlippen. Gek genoeg lijkt zich binnenin me een herschikking van gedachten en overtuigingen af te spelen. Een puzzel dat eerst één en al chaos leek, wordt langzaamaan helder.

Dit moest misschien gebeuren om te beseffen dat dit niet een oplossing is. Dit was een pure daad van wanhoop. Een slinks lachje verschijnt er op mijn gezicht. Ik heb ervan genoten. Fuck, wat was het lekker. Maar dit was het en het gaat nooit meer gebeuren. Ik ga Erik dan ook niet opzadelen met deze ellende. Het zal ons totaal niks brengen. Beter houd ik mijn mond erover en laat ik Erik zien dat ik echt voor ons wil vechten.

Met een opgeheven hoofd stap ik ons huis binnen. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn tas, maar geef er geen aandacht aan.

'Schat? Ben je thuis?'

Ik wacht onderaan de trap, maar hoor geen geluid. Fijn, dan kan ik de sporen van mijn misdaad wegwissen en terug naar de orde van de dag. Wegdromend loop ik de trap op als ik vreemde geluiden hoor op de overloop. Gesmoorde geluiden van gezoen en gegiechel klinken vanuit onze slaapkamer. Mijn hart bonst in mijn keel. Dit kan niet waar zijn.

Het gekreun van een vrouwenstem wordt afgewisseld door het diepe hijgen van Erik. Mijn Erik. Ik wil, net als in een film, de deur met een harde dreun opensmijten en ze gillend allebei de deur wijzen, als ik besluit stilletjes de trap weer af te lopen en het huis te verlaten.

Met tranen in mijn ogen loop ik de straat weer op en voel me alleen op de wereld. Verscheurd. Verloren. Zo was ik net nog de schuldbewuste vrouw die met een staart tussen haar benen besloot bij haar man te blijven en de relatie te redden, en zo ben ik instant verworden tot een slachtoffer, dat maar niet kan begrijpen wat ze verkeerd doet, waardoor haar partner zijn heil elders zoekt.

Ik voel me onzeker als de pest. Wie ben ik? Wie is hij? Waarom voelt het ineens alsof we totaal vreemden voor elkaar zijn? We hebben allebei onze lusten besloten elders te botvieren. Zou dit al langer aan de gang zijn? Waar zijn we allebei mee bezig? Waarom blijven we überhaupt nog samen als we overduidelijk allebei iets missen?

Boosheid triggert mijn denken en ik draai me om en zet een flinke pas in. Dit gaat me niet gebeuren. Ik ben geen slachtoffer. Ik draai de sleutel om in het slot en ren naar boven. Met een klap valt de deur open en Erik kijkt me verschrikt aan. Op het bed zijn laptop met overduidelijk pornogeluiden op de achtergrond.

Ik wil hem uitschelden, maar kan alleen maar kijken naar zijn stijve knots dat overduidelijk op springen staat. Als een magneet worden mijn lippen ernaartoe getrokken en voor ik het weet neem ik hem diep tot me.

Wordt vervolgd.