Uiteindelijk is iedereen een keer de lul, behalve de écht rijken

We hebben inmiddels alweer een paar maanden te maken met inflatie – of in gewonemensentaal – het feit dat alles opeens pokkeduur is. Benzine is niet te betalen, energieprijzen rijzen de pan uit, horeca wordt onbetaalbaar, boodschappen doen doet pijn en dan heb ik het nog niet eens over het feit dat het leven sinds de afgelopen twee jaar flink wat nieuwe, financiële obstakels kent.

En wat is nou het meest misselijke verschijnsel in tijden van inflatie? De aasgieren die zelfs dáár hun slaatje uit proberen te slaan. En dan doel ik inderdaad op geldcoaches die met voor de hand liggende tips komen, verpakt in een bullshitcursus die je nu voor 'slechts' 899 euro kan aanschaffen.

Maar ook aan bedrijven die klanten met mooie praatjes verleiden om hun laatste centen bij hen te komen stukgooien onder het mom van 'slimme investering in barre tijden'. Je wil niet weten hoeveel mensen denken dat het juist nú slim is om een elektrische kachel van 350 euro aan te schaffen. Een mens in nood doet domme aankopen, zullen we maar zeggen.

Bovendien: geldnood en de drang om te besparen is allang niet meer iets van de échte minima. Nee, anders was er niet opeens zoveel aandacht voor. In Nederland is iets pas écht nieuws als de comfortabele middenklasse er last van krijgt.

Kijk bijvoorbeeld naar de woningnood. Die is er al jaren, beste vrienden. Anne-Sophie (33) die helaas niet van haar tweekamerappartement in de Pijp naar een leuk dijkhuisje met tuin op het zuiden kan verhuizen, is – schrik niet – niet het boegbeeld van onrecht.

Dat is dan ook meteen het zure aan inflatie, jij en ik (je bent tenslotte rijk genoeg om dit tijdschrift te kopen) moeten nu opeens de hand op de knip doen. Maar hoe denk je dat mensen die hun hand al dertig jaar op de knip hebben dit jaar ervaren? Die hand van hen kan niet nog strakker op die knip. Nog meer besparen kán gewoonweg niet als je alles in je macht al hebt geprobeerd.

Mijn grootste bespaartip aan iedereen is dan ook toen, nu en in de toekomst: stem niet voor je eigen gewin, maar voor het gewin van de mensen die 't net een tikkie minder goed getroffen hebben dan jij en wees niet gierig met welvaart.

Want uiteindelijk is iedereen een keer de lul, behalve de écht rijken. De top, overheid, miljoenenbedrijven en iedereen die in hoge kantoortorens op de bovenste verdieping in de loeiende airco mag zitten ondanks de inflatie, het klimaat, de pandemie; alles waar wij op de onderste verdiepingen wel last van hebben.