Anna Karolina #230: 'Sebastiaan, hoe kon je ..'

Ik heb het zo gemist. Dit gevoel dat mijn lijf nu overspoelt. Het alleen willen en niet meer denken aan de gevolgen. In het moment zijn. Het enige dat nu telt zijn wij en de daad. Het samenzijn met hem. Wat mij betreft mag alles om ons heen verdwijnen. Een siddering trekt door mijn borst naar mijn onderbuik toe. Hij zuigt aan mijn tepel en mijn genot grenst aan pijn. Met zijn andere hand omvat hij mijn andere borst en knijpt erin. Ik slaak een kreet.

'Ik wil je. Ik wil je zo graag.'

Mijn verlangen naar hem is zo sterk dat ik er bijna aan onderdoor ga. Ik verlies mezelf volledig en heb totaal geen controle meer over mezelf. Hij kijkt me aan en zegt niks terug. Bijna geërgerd begint hij aan zijn riem te sjorren en knoopt zijn broek open. Ik kijk naar zijn inmiddels stijve apparaat en wacht geen seconde. Ik heb hier wekenlang op gewacht. Naar gesmacht. Gehunkerd en om gesmeekt. En eindelijk is hij hier. Van mij. En van niemand anders. Ik ga bovenop hem zitten en laat mezelf zakken. Ik sijpel van de honger naar hem en zonder enige moeite glijdt hij in me.

Dit is wat ons bindt. Deze kracht. Deze oermacht die ons dit laat doen en alles doet vergeten. We hijgen simultaan en kijken elkaar recht in de ogen aan. Onze lichamen weten precies hoe snel, hoe langzaam. Ze kennen elkaar beter dan wij. Hij raakt me diep en beroert precies dat plekje dat zo naar hem heeft verlangd. Alleen hij weet de weg, daar binnenin mij. Zonder kompas, zonder enige aanwijzing vooraf. Ik smelt, ik vervaag. Hij heeft me zoals altijd in zijn macht en ik voel aan het samenspannen van mijn lijf dat mijn orgasme eraan komt. Dit is het moment dat we zweven. Dat de contouren om ons heen vervagen. Ik ben zo onwijs nat dat hij steeds dieper en dieper gaat. Ik leun ietwat naar achteren en neem hem razend tot me. Hij blijft me doordringend aankijken, steekt zijn duim naast zijn lul voorzichtig in me en strijkt er vervolgens mee over mijn harde klit.

'Ik ga komen. Sebastiaan. Ik kom…'

Hij blijft rammen, terwijl ik mijn benen krachtiger om hem heen klem. En dan komt het. Het blijft over me heen stromen als een golf. Hijgend sidder ik door. Mijn huid lijkt wel te dampen van de hitte en na een paar tellen kom ik bevredigd omhoog en omarm zijn torso.

'Ik hou van je', fluister ik in zijn oor en kijk naar de korte haartjes in zijn nek.

Even blijven we zo in elkaar, als perfecte puzzelstukjes, wat ik alleen maar dacht te kunnen hebben met Daan vroeger, maar waarvan het tegendeel hier en nu in het kwadraat bewezen is. Dan voel ik zijn rechterhand plat op mijn onderrug en zijn mannelijkheid weer langzaam op en neer bewegen in me. Als een stoomlocomotief dat eventjes op gang moet komen, maar dat vrij snel alweer op volledige kracht is.

'Kom in me. Ik wil je alles. Kom alsjeblieft. Ik wil je. Ik wil je.'

Alsof mijn woorden hem vrijspel geven, voert hij het tempo op. Het zweet tussen ons in doet ons glijden. Mijn borsten klotsen nu wild tegen zijn borst aan en met een enorme verlossende brul komt hij schokkend klaar. Dit is puur geluk. We zijn weer samen. Versmolten. Niemand komt meer tussen ons in. Dat hele Isabella verhaal ga ik tot op de bodem uitzoeken. Ik geloof er geen barst van. Ze liegt. Het kan niet anders. Zachtjes bedelf ik zijn hals en gezicht onder tientallen kleine kussen.

'Denk je dat we hier doorheen komen?'

Zijn stem klinkt klein en emotioneel en ik schrik van zijn kwetsbaarheid. Voor het eerst besef ik dat dit allemaal niet alleen maar om mij draait. Deze man kan zomaar ineens vader worden van een kind van een vrouw die hij niet voor ogen had als de moeder van zijn kinderen. Zij heeft alle touwtjes in handen. Hij hangt eraan en kijkt slechts verslagen toe.

'Ben je in orde?'

Een mannelijke stem klinkt dof in onze magische bubbel en beiden kijken we verschrikt zijn kant op. Hoe lang staat hij hier al? Ik voel mijn wangen gloeien en laat mezelf naast Sebastiaan op het bed vallen.

'Sebastiaan, wie is dit?'

De vreemdeling kijkt me van onder zijn lange wimpers aan en lijkt te blozen.

'De ambulance staat beneden. Isabella is er ook. Moet ik iets doen?'

'Zorg dat ze niet boven komt.'

'Duidelijk.'

Hij draait zich om en verlaat de kamer.

Ik kom ietwat omhoog, houd een kussen voor me en knijp mijn ogen toe.

'Wie was dit Sebastiaan en wat is hier aan de hand?'

'Mijn nieuwe collega. Ik, ik had het je moeten vertellen, Anna. Er hangen camera's hier. Ik zag je. Ik zag de lege pillendoos op het bed en ging van het ergste uit. Ik was met Isabella en ...'

'Sebastiaan, hoe kon je ..'

Ik verslik me in mijn droge mond en kijk hem ontredderd aan. Dat ik allang weet van de camera's hoeft hij niet te weten, maar het feit dat hij zonet nog bij Isabella was baart me ernstige zorgen.

Wordt vervolgd.