Ik spreek uiteraard uit ervaring, want als ik ergens een haat-liefdeverhouding mee heb, is het wel met in bed liggen en naar het plafond staren terwijl ik me een leven met mijn spiksplinternieuwe terminale ziekte voorstel. Gewoon omdat ik twee dagen achter elkaar hoofdpijn had.

Diezelfde fout maak je al snel als je vol enthousiasme het web – en iets specifieker TikTok – afstruint en al je mogelijke geestelijke gezondheidskwaaltjes verkent. Je begint dan misschien bij een paar 'uplifting' filmpjes van het kaliber 'iedereen is mens en iedereen mag er zijn', maar voor je het weet zit je okseldiep in allerlei diagnoses die wel heel veel overlapping hebben met jouw gedrag, brein en persoonlijkheid.

Ik las een tijdje terug een interview met een middelbare scholier bij wie onschuldig scrollen langzaam in een pijnlijke zelfdiagnose veranderde. Ze liep al bij een psycholoog vanwege haar depressie en angststoornis, maar na het zien van talloze video's van TikTok-influencers ging het alleen maar slechter. Ze geloofde al gauw dat ze bipolair was, borderline had en misschien ook eens iets voor haar ADHD moest slikken.

Omdat TikTok software heeft die op de Voor jou-pagina alleen maar meer pusht van alles waar jij al eens interesse in hebt getoond, kan het voelen alsof je overspoeld wordt met informatie waar telkens weer hetzelfde uit blijkt: jij spoort niet. Er is zelfs onderzoek gedaan waarbij wetenschappers TikTok-accounts aanmaakten, deden alsof ze dertien waren en mentalegezondheidsvideo's zochten en liketen. Volgens dit onderzoek pushte TikTok gemiddeld elke 39 seconden nieuwe, potentieel schadelijke content. Bij sommige van die nep-tieneraccounts duurde het amper drie minuten voor ze content over zelfmoord gepusht kregen door het algoritme.

Hoe eng is het dat iets waarvan wij vaak denken dat het je kan helpen – meer lezen en leren over je mentale gezondheid – ook finaal mis kan gaan? Oké, dat klinkt misschien heftig, maar het maakt voor mij heel duidelijk: flirten met een online zelfdiagnose is vaak stukken schadelijker dan wat je daadwerkelijk onder de leden hebt. En dan ben ik een 36-jarige, cynische vrouw die nepinformatie wel denkt te herkennen. Laat staan als je veertien bent en geen idee hebt.

Ik herinner me nog goed hoe iedereen twintig jaar geleden, toen ik een tiener was, dacht dat gewelddadige games en bepaalde muziek het ultieme gevaar waren en tieners tot geweld dreven. Ik mag hopen dat we nu inzien dat dit grotendeels bullshit was en dat er veel subtielere en gevaarlijkere dingen op het www rondzweven. En misschien vind je ze wel onder de hashtag #mentalhealth.