Anna Karolina #272: 'Ik wil met jou naar bed, liefste'

Met knikkende knieën vol bluf stap ik de eetkamer weer binnen met Isabella volgzaam achter me aan.

'Dat was snel. Kom, mijn liefde, ga zitten. En jij, verraadster: vreet jij je bord maar snel leeg.'

Geen idee hoe hij het voor elkaar krijgt om binnen één tel van liefkozend en uiterst bezorgd, naar afkeurend en vol walging te gaan. Zijn blik, die op Isabella blijft hangen, is zo verontrustend, dat ik snel ingrijp. Ik leg mijn linkerhand op zijn rechter en knijp er zachtjes in.

'Alejandro, ik ben moe van alles. Het valt me zwaar om jullie samen zo te zien. Alsjeblieft, ik heb geen trek meer schat. Kom mee naar boven.'

Hij kijkt me niet aan, knarst met zijn tanden en gebaart naar de oudere dame om aan tafel te komen.

'Neem haar mee naar boven. Ik ben hier nog niet klaar.'

De ogen van Isabella smeken en ik zie dat ze tegen haar tranen vecht. Zo strijdlustig en fel als ik haar ken, zo klein en bang is ze nu.

'Nee, ik wil dat jij met me meegaat. Dat jij me in bed legt. Weet je überhaupt wel hoe ik je heb gemist?'

Ik knijp nu iets harder in zijn brute reuzenhand en kijk hem veelbetekenend aan.

'Je bedoelt..'

'Ik bedoel dat ik me terug wil trekken met mijn man. Ik ben echt moe en Frida heeft zonet in de gang aangegeven dat ze wil blijven logeren. Alles wat je met haar wilt bespreken kan je ook morgenochtend doen. Ze is uitgeput lieverd. Net als wij. Dit is niet niks. Vergeet niet dat ze…'

'Ik vergeet niks.'

Het is niet eens wat hij zegt, maar hoe hij het zegt. De woorden bestaan slechtst uit klanken, maar voelen aan als scherpe dolksteken. Het lichaam van Isabella krimpt ineen en ik zie aan haar dat ze op haar laatste restjes loopt.

'Señora, maakt u alsjeblieft een kamer klaar voor onze gast.'

Ik wacht zijn antwoord niet eens af, maar neem het voortouw in dit reddingsplan. De oudere dame knikt, alsof ze zonder verdere woorden precies begrijpt wat er aan de hand is hier. Zij weet dus dat ik die hele Iris niet ben. Zij weet dat hij compleet van de pot is gerukt. Dat hij in een waanidee leeft en een wereld heeft geschapen voor zichzelf, waarin hij gelooft dat zijn vrouw weer terug is bij hem. Maar hij moet het ook weten. Hoe kan hij denken dat ik echt haar ben?

'I will give her your craftsroom, madam. The room you were always reading, writing and painting. There is a bed in there and it is the loveliest room we have. We left it just like it was when you left. Right my lord?'

Ze knikt nu naar Alejandro en hij knikt terug. Dankbaar ben ik voor haar. Zonder haar miraculeuze bijrol zou Alejandro zeker al heel snel doorkrijgen dat ik slechts een spel speel met hem.

Alle drie begeven wij ons de trap op, en we weten alle drie dat geen een van ons vannacht een oog dicht zal doen.

'Anna, wat ben je van plan? Je mag hem niet onderschatten. Het is een beest, zonder ziel of gevoel. Je mag niet denken dat je hem om je vinger kan winden, want dan ga je eraan. Ik dacht het namelijk ook, maar heb die brute gast zo ontiegelijk onderschat. Net als Gregor. Hij was ons allemaal te slim af. Het hele politieteam dacht deze grote vissen één voor één binnen te halen. Maar ze wisten het, er is een lek, het kan niet anders. Ze wisten alles. En dat zal deze keer ook zo zijn. Alsjeblieft Anna, ik weet niet hoe, maar dit moet stoppen.

Toen kon ik je helpen, maar nu, ik weet niet of ik je kan helpen Anna. Mijn dagen, wat zeg ik, uren zijn geteld. Hij weet wie ik ben. Hij heeft me ontmaskerd. Hij weet van Damir en mij, dus het kan niet anders dan dat hij ook weet dat Damir een undercover agent is. Dus wat hij met jou nu doet moet onderdeel zijn van een of ander ziek plan van hem. Anna geloof me; hij weet ook wie jij bent. Hij speelt. Hij wil dat je gelooft dat hij het niet weet. Maar je kan niemand nu geloven.'

'Jou dus ook niet.'

'Anna, stop, je doet net alsof dit een film is, maar dit zijn geen grappen. We gaan er zo allemaal aan. Ook Damir.'

'Waarom zou ik in hemelsnaam jou geloven Isabella? Jij bent degene die mijn leven, mijn leven met Sebastiaan heeft verpest. Waarom ben je überhaupt teruggekomen? Waarom heb je hem niet met rust gelaten? Jij hebt hem weer in dit alles meegetrokken. Hoe durf je te beweren dat je van hem houdt.'

Wordt vervolgd.