Column
Anna Karolina #295: de lege huls die mijn lichaam is
Gepubliceerd op
17 februari 2024 om 19:00
Bron / Fotografie
fotografie Tom ten Seldam
Gepubliceerd op
17 februari 2024 om 19:00
Bron / Fotografie
fotografie Tom ten Seldam
Zijn tong vindt de weg tussen mijn billen. Pas door de kille natte aanraking voel ik hoe heet ik daar beneden ben. Mijn eerste reactie is wegspringen, maar hij houdt me zo stevig vast dat ik geen kant op kan. Ook al voel ik haat en woede naar hem toe, een ziek deel van mij wil hem. Wil meer van hem dan hij me tot nu toe heeft gegeven. Alsof ik een excuus heb om alle dingen te doen die ik hiervoor nooit heb gedurfd. Hier is geen sprake van gevoel wat het alleen maar nog meer taboe maakt. Niemand zal dit begrijpen. Juul niet, mama niet, niemand. Ik herken mezelf niet eens terug, laat staan dat een ander nog restjes van mij in dit lichaam kan vinden.
Het is vast een verdedigingsmechanisme. Mocht ik hier ooit wegkomen, zal ik jarenlang therapie nodig hebben, om hetgeen zich hier afspeelt te kunnen begrijpen en loslaten. Laat staan mezelf te vergeven. Ik herinner me weer hoe hij was met Iris, hoe zij hem in haar macht had. Zijn tong maakt me gek en beroert niet alleen mijn kont maar ook mijn natte gezwollen lippen. Als ik neuk voel ik minder, als ik hem in me voel hoef ik alleen te dealen met zijn lul. En die is goed, erg goed. Laat dat het minste kwaad zijn van alles. Liever zijn lul dan zijn gekmakende tong of grote vingers. Als hij me neukt, kan ik mijn ogen sluiten en denken aan Sebastiaan. Hoe je het wendt of keert, in het donker voelt bijna iedere man hetzelfde.
Abrupt draai ik me om op het moment dat ik zijn greep ietwat voel verslappen en bluf mezelf het bed in. Met mijn rechterhand trek ik zijn haren naar achteren en laat zijn kin omhoog komen. Zijn gore bek staat hongerig en aanvallend. Ook al wil ik niks van dit alles, hij maakt me zo geil dat ik handel op de automatische piloot. Ik hou van seks, ik weet wat ik moet doen, en wellicht is dat het enige wapen dat ik op dit vergeten eiland in handen heb.
‘Je hebt me alleen maar geiler en natter gemaakt dan ik al was. Ik ben klaar met dit kinderspel. Neuk me, neuk me hard.’
Eerst vernauwt hij zijn blik en lijkt me niet te geloven, maar al gauw verschijnt er een flauwe glimlach op zijn smerige kop en weet ik dat ik hem precies daar heb waar ik hem hebben wil. Hij komt omhoog, tilt me op alsof ik niks weeg en draagt me richting de slaapkamer. De bedienden in de gang slaan de handen voor hun mond en ogen. Zijn kleding hangt aan alle kanten los, maar ik ben poedelnaakt en duidelijk midden in het liefdesspel. Het geil tussen mijn benen laat een aroma achter van dierlijk verlangen. Iedereen weet wat zo meteen hier staat te gebeuren. Iedereen weet het en niemand doet er iets tegen. Mijn ogen zoeken naar mijn jonge bediende. Zij zal misschien de dualiteit van mijn situatie begrijpen en iemand vinden om hier een halt toe te roepen. Maar er is niemand die ik herken, en ik heb vrede met het feit dat er niemand meer zal komen.
Hij smijt me op het bed. Zijn gezicht vertrekt. Met bruut ongeduld trekt hij zijn kleding uit en ik zie dat zijn geaderde lul klopt van woest verlangen. Hij trekt mijn benen uit elkaar alsof hij kippenbouten wil marineren en kijkt goedkeurend naar mijn glanzende vlees.
‘Zeg me wat je wil en ik doe het. Overmorgen word je mijn vrouw en mijn vrouw is de baas. Toe maar, ik ben de slechtste niet.’
‘Neuk me. Neuk me hard. Doe me alles en iedereen vergeten.’
Hij stort zich op me als een bende zwerfhonden op bakken voer. Tranen wellen op in mijn ogen, ik sluit ze en achter mijn oogleden zie ik Sebastiaan.
Wordt vervolgd
delen
Anna Karolina Caban
InstagramAnna, schrijver van de erotische thriller 'Vrijspel', schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Elke zaterdagavond om 19.00 uur lees je een gloednieuwe aflevering op &C the website.