Anna Karolina #259: 'Ik moet het vertrouwen van Sasha zien te winnen'

Als Sasha de liefde tussen mij en Anna zou hebben gezien, zou ze nooit welwillend meehelpen met de hele actie, om als ruilmiddel te dienen voor onze vrijheid en gelukkige toekomst. Ze weet, dat het enige dat mij kan redden, en een veilige toekomst kan garanderen, juist het ergste is dat haar kan overkomen: terugvallen in de armen van Gregor. En laat ik vooropstellen dat ik echt niet van plan ben om haar als collateral damage op te offeren. Mijn plan heeft meerdere lagen. En voor nu is stap één, ervoor zorgen dat Sasha mij 100% vertrouwt.

In mijn poging Anna onopvallend na te kijken, op het moment dat ze door Alejandro in de auto wordt gezet, strijk ik langs de wang van Sasha. Ze ruikt lekker en ik zou liegen als ik zou zeggen dat er totaal niks meer tussen ons speelt. Doch, het is iets van vroeger, een onafgesloten hoofdstuk. Dat stukje verlangen en genegenheid, dat nog intact is gebleven. Een kleine vlam, nog immer vonkend, zonder uit te doven.

Hier is alleen sprake van als er geen duidelijk afscheid heeft plaatsgevonden. Sasha en ik hebben elkaar nooit meer gesproken na ons verboden avontuur. Vanaf de dag dat Gregor ervoor koos haar aan zijn zijde te willen, stopte onze omgang per direct. Ergens voel ik me verantwoordelijk voor het pad dat het hare is. Ik ben degene die haar in zijn gore armen heeft geduwd. En waarom? Puur om de gast tevreden te stellen en hem zachter te maken in zijn werk. Puur in de vage hoop zo zijn alertheid op een laag pitje te zetten, zodat ons team hem kon pakken. Fuck, wat was ik een domme eikel!

'Ik ben blij dat je er bent Damir. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik je niet heb gemist. Geloof me, alle keren dat ik me liet neuken door die klootzak, dacht ik aan jou. Alleen om de nacht maar levend door te komen. Hoe vaak ik eraan dacht om een einde te maken aan de hel waar ik in was beland! Hou me vast.'

Sasha verandert in mijn armen in een hulpeloos meisje en ik zucht diep. Waarom is het leven soms zo fucking ingewikkeld? Het is de ene kutsituatie na de andere. Iedere keer als ik maar even denk dat ik rustig kan ademhalen en plannen kan maken voor de toekomst, komt er weer een beer op mijn weg. Nu in de vorm van Gregor, maar het zijn er zoveel geweest.

Het kon me niet eens heel veel schelen vroeger, maar alles is nu anders. Ik heb nu veel te verliezen. En na het schot van die domme gast van een Daan en de hel die ik meegemaakt heb met Isabella, en alles in zo'n korte tijdbestek, begint het me te tollen. Over Isabella gesproken….waar is zij?

'Waar ben je met je gedachten?'

De stem van Sasha klinkt zacht in mijn oor en ik hervat mezelf.

'Waar zou ik moeten zijn? Nergens. Ik herinner me slechts enkele flarden van mijn gehele verleden. Ik kan nergens aan denken Sasha. Ik herinner me jou, en die gast Alejandro doet ook wat belletjes rinkelen, maar verder is het een en al duistere brei. Dus, nogmaals, ik ben nergens met mijn gedachten, behalve bij het beëindigen van dit gehele circus en opnieuw te beginnen.'

'Met mij?'

Schuldbewust kijk ik haar aan.

'Met jou.'

Mijn borstkas vat vlam en een pijnlijke scheut trekt door heel mijn lijf. Ik heb zonet de liefde van mijn leven vrijwillig laten vertrekken naar een plek die ik mijn ergste vijand niet zou toewensen. En dan ook nog met de grootste psycho van Mexico City.

Wordt vervolgd.