Anna Karolina #258: 'Is dat het lokaas?'

Een lange, brede gestalte, gehuld in een strakke zwarte denim en zwart linnen overhemd knikt naar Sasha en Sebastiaan. Ik zie overeenkomsten met Sebastiaan, al is dit exemplaar groter en rauwer. Een ongepolijste versie van mijn geliefde, mijn alles.

'Alejandro, fijn je weer te zien.'

Sebastiaan omhelst de man en ik zie hoe breder en nog gevaarlijker de vreemdeling er naast Sebastiaan uitziet. Ik slik en kruip wat verder weg in mezelf. Ik wil hier niet zijn. Mijn lichaam stroomt vol adrenaline.

'Is dat het lokaas?'

De blik van de reus blijft nu op mij hangen. Ik kijk weg en wil verdwijnen. Hier en nu. Wegsmelten in deze brandende zon en niet meer bestaan.

'Ze heeft wat werk nodig, maar we zijn er allebei van overtuigd dat het moet werken. Jullie beschikken over de beste mensen.'

Sasha komt nu achter me staan en geeft me een flinke por in de rug. Met een kleine klap sla ik tegen de borstkas van de man. Zijn harde spieren doen we terugkaatsen. Ik wil me omdraaien naar Sebastiaan, als ik de kracht van sterke klauwen voel en hij mijn gezicht naar zich toedraait.

'Zo zo, en waar hebben jullie dit opgeduikeld?'

Zijn adem veroorzaakt een zoete, koele verlichting op mijn gelaat en ik verbaas me over de schoonheid van deze, duidelijk gevaarlijke, baas. Zijn gezicht lijkt wel gebeeldhouwd. Volledig symmetrisch. Zijn neus is groot maar sierlijk en zijn lippen krullen in een te perfecte golf. Ik ruik het gevaar, maar ik voel ook een onrust die ik nog niet kan plaatsen.

'Ze is met ons meegevlogen vanuit Nederland. Ze lijkt me te kennen. Maar ik heb geen idee wie ze is. Wat mij betreft speelt ze een smerig spel.'

'Sasha?'

De ogen van de man gaan argwanend richting de vrouw die verantwoordelijk is voor dit alles.

'Ik heb geen idee wie zij is. Het enige dat ik weet is dat we nog iets aan haar kunnen hebben.'

De liegende lippen van Sasha sluiten zich en ik draai me woest naar haar om.

'Vuil secreet dat je bent! Je weet heel goed wie ik ben. Ik ben zijn vrouw. Hij houdt van mij. Van mij, hoor je me.'

Uit wanhoop grijp ik de vreemdeling vast bij zijn zwarte linnen blouse en trek er met alle macht aan.

'Help me. Alsjeblieft. Help me. Mijn naam is Anna. Sebastiaan heeft geheugenverlies. Hij herinnert zich niet meer wie ik ben. Je moet me helpen. Ze wil me erin luizen en hij weet niet wat hij doet. Kijk naar hem. Hij is niet zichzelf.'

'Hou je bek.'

De stem van Sebastiaan klinkt zo hard en agressief dat mijn hart ervan versteend en mijn lippen op elkaar klappen.

'Geloof niks van wat dat mens tegen je zegt. Ze is ziek. Doe gewoon wat we hebben afgesproken en we zijn voor eens en voor altijd verlost van die gast. Alleen met haar hulp kunnen we hem hierheen lokken. Zorg dat ze er zo goed mogelijk op lijkt. Ik beloof je; op het moment dat die klootzak voet aan de grond zet hier, is ie van jou en mag je er alles mee doen wat je wilt.'

'Duidelijk Damir.'

Sebastiaan gooit me in de armen van de duistere figuur en ik voel hoe zijn arm zich om me heen klemt. Gek genoeg voel ik me beter en veiliger in zijn omhelzing dan die van Sebastiaan. Niemand, alleen degene waar je zo eindeloos van houdt, kan je de meest verschrikkelijke pijn doen voelen. Hoeveel malen sterker en woester deze vreemdeling is, de pijn die hij mij kan aandoen zal in het niet vallen bij de destructieve pijn die Sebastiaan veroorzaakt.

'Meekomen.'

Ik kijk de twee verraders na en tranen lopen over mijn wangen. Ik zie nog net hoe Sebastiaan zijn arm om Sasha heen slaat en ze in de andere wagen stappen. De deur wordt voor me geopend en ik kijk mijn escorte hopeloos aan.

'Stap in, bang hertje, ik zou willen dat ik je kon vertellen dat het allemaal wel goed komt met je, maar helaas kan ik je geen garantie bieden. Voor nu ben je veilig. Pas op je hoofd.'

Hij klemt zijn hand over mijn hoofd en plaatst me op de achterbank. De ruimte vult zich met een zwaar beladen atmosfeer en snikkend hap ik naar lucht. Een flesje water wordt naar achteren gegooid en verwilderd neem ik er flinke slokken van. Ik zie nog net in de achteruitkijkspiegel zijn nieuwsgierige blik en heel even heb ik het idee dat deze man een totaal andere rol in mijn leven gaat spelen, dan op het eerste gezicht gedacht.

Wordt vervolgd.