Anna Karolina #243: Een verontrustend ritje

'Blijf hier. Ik haal even wat te eten en te drinken voor ons. We hebben nog een lange rit voor de boeg.'

Ze stapt uit en vergrendelt de auto. Haar blik is zo gefocust dat het bijna eng aandoet. Ze kijkt zielloos en verhard. Ik kijk haar na en kan mijn ogen niet van haar afgetrainde lange benen en billen afhouden. Als ze de waarheid spreekt en Sebastiaan met haar seks heeft gehad, dan weet ik echt niet meer waar we staan. Het beeld van hun beide naakte, bezwete, neukende lijven flasht voor mijn ogen. Ik weet hoe lekker hij aanvoelt, en het idee dat ook zij hem in zich heeft gehad, scheurt mijn hart aan flarden. Maar er is meer. Er is jaloezie dat de kop opsteekt en die is meer gericht op het feit dat hij weet hoe zij smaakt en voelt van binnen.

In de hoop op afleiding open ik het dashboard kastje en gil het uit. Een pistool ligt mijn kant op gericht op een stapel papieren en kleine post-its. Het ligt daar en lijkt me te roepen. Ik neem het in mijn hand en voel voor het eerst in mijn leven hoe zwaar zo'n ding wel niet is. Tegelijkertijd neemt een vreemd gevoel bezit van mijn lijf. Duistere gedachtes vullen mijn hoofd en ik gooi het ding weer terug. Net op het moment dat het wapen neervalt, vliegt er een briefje uit, en belandt op mijn schoot.

Het spijt me. Misschien zien we elkaar weer. In een ander leven. Als het ons is gegund. D.

Ik staar naar het papiertje en ontwaar het handschrift van Sebastiaan. Zou hij dan echt gevoelens hebben voor deze vrouw? Of heeft hij haar net zoals mij om zijn krachtige vinger gewonden? Ik prop het briefje in mijn zak en zie hoe Sasha rennend de benzinepomp verlaat en de auto inspringt.

'Fuck, ik had het kunnen weten.'

'Wat is er?'

'We worden gevolgd.'

'He?! Hoe dan? Hoe weet je dat?'

'Zie je die kerel die in die blauwe Mercedes stapt? Ik ken hem. En de man waar hij mee is ook. Fuck fuck fuck, hou je vast.'

Ze drukt het gaspedaal in en we vliegen vooruit. De blauwe wagen volgt ons direct de snelweg op. Dit soort dingen zie je alleen maar in films. Na de ontvoering door Joost dacht ik mezelf nooit meer in zo'n absurde situatie te bevinden, man, wat had ik ongelijk.

De auto glijdt over de weg en ik kan niet anders dan concluderen dat Sasha een topchauffeur is. Ze verandert van autobaan alsof het niks is en neemt een flinke voorsprong op de achtervolgers.

'Ze mogen me niet nu al te pakken krijgen. Als wij in handen komen van deze gasten kunnen wij het allebei wel schudden. Ik heb nog flink wat tegoed van die man van je, alleen hij kan ervoor zorgen dat Gregor me met rust laat.'

Ik weet niet precies waarom, maar ik wil haar helpen. Ik vertrouw haar en voel een band die ik nooit zo snel met iemand heb gevoeld. Er is iets aan haar wat me onwijs aantrekt. Dat was die nacht in Tilburg ook al zo. Het leek er toen op dat Damir een trio met ons wilde, en ik zou liegen als ik niet nat werd van het idee, maar nu lijkt zijn aanwezigheid niet de beslissende factor. Het is zij. Er is iets met Sasha wat haar ongelofelijk onweerstaanbaar maakt. Haar levenslust, haar zoektocht naar de waarheid, haar strijd om in vrijheid te leven en te verkrijgen wat haar toebehoord.

'Wat kan ik doen?'

Verbaasd kijkt Sasha me met haar grote grijsblauwe ogen aan. Haar wimpers reiken bijna tot aan haar wenkbrauwen en ik weet dat ik alles voor haar wil doen om haar het leven te geven dat ze wil en volgens mij ook echt verdient.

'Open het dashboardkastje.'

Ik slik en doe wat ze van me vraagt. Ik kan al raden wat er van me verwacht gaat worden en het zweet loopt over mijn rug naar beneden.

'Heb je ooit een vuurwapen gebruikt?'

'Nee.'

'Nou, voor alles is een eerste keer. Neem het stuur over.'

Ze schuift haar lijf iets opzij en neemt het wapen in de hand.

'Kijk, zo. En dan...'

Ze schuift wat met het ding en duwt het apparaat weer terug in mijn handen.

'En vooral je hoofd koel houden. Je hebt niet alleen onze levens, maar ook die van onze tegenstanders in je handen. Ik zeg wel wanneer.'

Ze neemt een afslag naar rechts en eenmaal van de snelweg af komen we in een nauwelijks verlicht stukje niemandsland terecht. De lichten van de Mercedes schijnen venijnig achter ons en mijn hart klopt bijna ongehoorzaam uit mijn kas.

Wordt vervolgd.