De gesmolten chocoladereep

door Anna Karolina

De diepe bass gonst in mijn oren. Oh, wat is dit heerlijk. Het voelt altijd alsof ik meer leef wanneer ik dans. Hoe harder de beat, des te lekkerder ga ik erop. Ik laat de muziek mijn lijf overnemen en voel dat ik zweef. De lichamen om me heen pulseren als een anoniem organisme. Allemaal bewegen we op dezelfde klanken en vormen een eenheid. Ik ga hier zo goed op. Het zweet loopt over mijn slapen. Ik sluit mijn ogen en gooi mijn armen vol overgave in de lucht. Alles voelt zo goed, zo fijn, als ik ineens iets, wat een vage lik of kus lijkt, in mijn hals voel.

‘He?!’

Schreeuw ik verschikt uit, maar al het geluid verdwijnt in de massa. Ik voel aan de natte plek en wil me verontwaardigd omdraaien, als er een schorre, warme stem klinkt in mijn rechteroor. 

‘Hi schatje.’

Instant herken ik het. Dit ga je niet menen. Ik herken de stem uit duizenden. Ik dacht dat ons weerzien nooit zou plaatsvinden en dat wij allang afgeschreven waren en verbannen naar het land van nooit meer. 

De bewegende massa om ons heen lijkt plots op een rondtollende tornado, waar wij middenin staan. Ik hap naar adem, weet even totaal niet wat ik moet doen en wacht af, terwijl mijn lichaam blijft deinen op de klanken van de muziek. Ongelooflijk dat mijn lijf als vanouds zich klaarstoomt voor meer. Ons samenzijn ging altijd vergezeld met hongerige lippen, gulzige tongen, stoutmoedige handen en woeste vrijpartijen. De gedachte alleen al doet mijn lijf nog heviger vlammen en ik kan me niet heugen zo flink aan te staan als nu. Ik schrik er een beetje van en wil er vat op krijgen, wat duidelijk niet lukt, want alles aan mijn lijf smelt als een oververhitte chocoladereep. 

‘Hoe gaat het met je?’

‘Goed. Lekker. Ja, prima. Met jou?’

Mijn antwoord komt eruit als een uit de toon gezongen lied. Hoe beantwoord je zo’n domme vraag nou? Wat zijn de juiste woorden en de juiste toon om duidelijk te maken dat je nu pas normaal kan functioneren en dat je nog steeds hunkert naar hoe het ooit was. 

Een stel handen klemt zich vast aan mijn lijf, als zuignappen aan glas. Rillingen razen door mijn aderen en ook al is het hier onwijs drukkend en broeierig, kippenvel zet op en ik voel de haren in mijn nek rijzen. Behalve alles boven de gordel, voel ik vooral mijn onderbuik nu, die zich, zonder ook maar ergens op een knop te hebben gedrukt, automatisch klaarstoomt voor meer. 

‘De tijd zonder mij heeft je goed gedaan. Je ziet er niet normaal fantastisch uit.’ 

Ik glimlach, maar houd nu wijselijk mijn mond dicht.

‘Je mag best weten dat ik veel aan je gedacht heb. Ah, wat maakt het ook uit, ik zeg het gewoon: ik heb je gemist.’

Ik weet niet wat ik hoor. Op deze woorden heb ik zo lang gewacht. Mijn gevoel wat ons betreft was zo sterk, zo overtuigend. Dat het ooit over zou gaan, had ik nooit gedacht. En ook al zou ik het liefst mezelf loswurmen en stoer ongeïnteresseerd omkijken, ik weet dat dat niet gaat gebeuren. Ik wil ons, ik wil dit. Het open einde van ons verhaal vindt dan nu eindelijk haar vervolg. 

Ik sluit mijn ogen en geef me over aan alles wat hier staat te gebeuren. 

‘Zeg me als ik moet stoppen. Zeg het me nu, want anders kan ik mezelf niet meer bedwingen. Als ik je eenmaal proef, voel. Man, ik word al gek als ik eraan denk.’

Ik wil dit. Ik wil alles weer beleven. Alles weer hebben zoals het was. Mijn lijf hunkert ernaar. Het zet mijn gedachten uit en geeft mijn verlangen de overhand. Mijn mond opent zich. De chaos omringt ons, maar alleen wij bestaan. 

‘Niet stoppen. Je had nooit moeten stoppen.’

‘Ik weet het schatje. Ik weet het nu.’ 

‘Heb je enig idee hoe de afgelopen maanden…?’

Ik kan mijn zin niet afmaken of ik word met een harde ruk rondgedraaid en kijk nu recht in de hemelse blik van mijn ex. Nog steeds zo mooi, zo opwindend, zo stout en oh zo lekker. Ik bijt op mijn lip en weet precies waar ik zo meteen beland. 

Einde.

Anna Karolina Caban is vaste columnist voor de &C en schrijft wekelijks over alles wat met liefde en erotiek te maken heeft. Eigenwijs, koppig en vooral hopeloos romantisch gaat ze door het leven en vergaart ze inspiratie voor haar spannende verhalen. Lees je haar verhalen, dan lees je haar. Hier volg je haar op Instagram!