Kan iedereen zijn muil houden over hoe, wanneer, hoe veel of weinig en hoe snel achter elkaar een vrouw baart?

En nu hoor ik je denken: waarom heeft deze vreemde man van bijna 80 een mening over het timemanagement van Eva Jineks baarmoeder? En ik kan je alleen maar vertellen: ik heb geen flauw idee.  Lees ook: Perspraat: 'Ik heb tijdens m'n bevalling in drie taxi's gezeten'

En sterker nog: ik ben het goed zat dat er mensen (andere moeders kunnen de meest veroordelende heksen zijn, maar van mannen trek ik het nog slechter) massaal een mening hebben over óf, hoeveel, hoe, waar en wanneer een vrouw eventueel besluit om zwanger te worden. Het is letterlijk nooit goed. Besluit je als vrouw geen kinderen te krijgen en dit aan de grote klok te hangen (meestal om van de vermoeiende vragen af te zijn) dan ben je waarschijnlijk in de war, een kinderhater, eenzaam of moet je gewoon die moedergevoelens nog krijgen. Besluit je om het waarschijnlijk bij slechts één kind te houden dan ben je er persoonlijk verantwoordelijk voor dat je een eenzame, verwende freak groot zal brengen die nooit zal leren delen en te snel volwassen zal worden omdat z'n ouders z'n enige vrienden zijn (deze is maar al te bekend voor mij, ik ben de reacties op een column van mij hierover niet vergeten, lieve lezers), als je alleen maar jongens baart zal je vast en zeker dingen horen als 'je had vast graag een meisje gewild als derde he?'

En nu is er blijkbaar ook al iets mis met het aantal jaar dat er tussen kinderen in zit. Ik ben ook zo'n kind waar die ouwe kerel het over had. Mijn oudste zus en ik schelen elf jaar, met mijn andere zus scheel ik acht jaar. En het is allemaal helemaal goed gekomen. We hebben een fijne jeugd gehad. Ik heb wat heerlijke luxe jaren gehad samen met mijn ouders toen mijn zussen het huis al uit waren en nu we allemaal volwassen zijn merk je zelden nog wat van een leeftijdsverschil. Daarnaast: eenzaam ben ik nooit geweest. En toch... Hoe vaak ik wel niet 'ah dus jij bent het nakomelingetje?' heb gehoord terwijl mensen met samengeknepen ogen probeerden vast te leggen of ik misschien 'tweede leg' was van een van mijn ouders. Om daarna vast te stellen dat ze gewoon een kleine pauze van acht jaar in hun baarreeks hadden ingelast. En wat de reden daarvoor was gaat niemand ene reet aan. Net als dat het ons of Maarten van Rossum geen ene reet aan gaat waarom Eva Jinek niet voor die geijkte anderhalf tot twee jaar tussen haar twee kinderen heeft gepland. 

Lees ook: Loiza over kinderwens: 'Jammer dat een baby'tje in mijn buik, dat van mij komt, niet kan'

Fuck die geijkte baarplanning. Je hebt geen idee of iemand al zes jaar zwanger probeert te worden. Misschien hadden ze heel lang geen trek in een tweede? Misschien lukte het gewoon niet qua financiën en woning? Misschien zijn er allemaal dingen in iemands leven gebeurd waardoor er gewoon geen plek was voor een zwangerschap? Mijn punt: je weet het niet en tot diegene zelf besluit je erover te vertellen, gaat het je ook helemaal niks aan. En om er je zielige podcast mee te promoten is al helemaal bizar. 

Mijn tip voor mensen met zoveel vrije tijd dat ze zich bezig kunnen houden met andermans baarmoeder: richt je anders even een tijdje op het zaadgedrag van (bekende) mannen. Hoeveel kinderen hebben ze? Bij hoeveel vrouwen? Hoeveel kinderen hebben contact met hem? Hoeveel tijd zat er eigenlijk tussen al die kinderen? Was er overlap tussen zwangerschappen bij verschillende vrouwen? Jeetje mina, misschien moet iemand daar eens een podcast aan wijden. Er valt vást wel een draai aan te geven waardoor zo'n zaadverspreider als 'stoere vent' uit de bus komt. Leer mij misogynie kennen.