Hoe is het als een goede vriend, partner of vader een bekende Nederlander is, in een mediastorm terechtkomt en gecanceld wordt? In &C's septembernummer komen vijf naasten aan het woord. Andy Verkerk is een goede vriend van zangeres Glennis Grace.

Andy (27): 'Er waren momenten dat ik me echt zorgen maakte om Glenda (Glennis' echte naam, red.). Samen met mijn vriend was ik drie maanden lang elke avond bij haar thuis. We kookten voor haar, wachtten tot ze moe werd en kon slapen. Onze vriendschap begon vlak voor het Jumbo-incident. We leerden elkaar kennen in mijn nagelsalon, er was meteen een klik.

Opeens zag ik een vrouw die kapotging. Ze wilde het huis niet meer uit en had geen werk meer. Natuurlijk heb ik tegen haar gezegd dat wat ze had gedaan echt niet kon. Bovendien kun je als publiek figuur niet verwachten dat je iets fout kunt doen zonder dat de media ermee aan de haal gaan. Dat waren soms harde gesprekken. Niet leuk, wel nodig. Andersom verwacht ik ook dat ze mij terechtwijst als ik een fout heb gemaakt of destructief bezig ben. Dat is vriendschap.

Ik vond het intens om de mediastorm vanaf de zijlijn mee te maken. Sommige media brachten heel andere verhalen dan wat er werkelijk is gebeurd. Ik keurde af wat ze had gedaan, maar week nooit van haar zijde. Onderaan de streep is ze een vrouw met een gouden hart en strot. Thuis is ze gewoon een moeder die zingend de trap op loopt met een wasmand in haar handen. Dat maakt haar leven zo apart: die twee werelden waarin ze leeft. 

Lees ook: Marieke is de dochter én steunpilaar van Johan Derksen: 'Mijn vader krijgt wat hij verdient'

Ik zou voor geen goud willen ruilen. Als mensen in mijn salon over haar roddelden, zei ik dat ze een goede vriendin van me was. Sommige klanten schrokken daarvan en gingen dan naar mijn mond praten – kuddegedrag. Onze vriendschap bestond in het begin alleen maar uit praten, eten en samen janken. Ik maakte grappen om haar op te vrolijken. Ze zegt dat ze het haat als ik uit het niets 'Néé, néé, néé' uit Afscheid zing, maar stiekem moet ze er altijd om lachen. 

Na maanden binnen zitten, appte ik haar: 'Trek iets moois aan. We gaan eropuit.' Daar had ze natuurlijk geen zin in. Ik antwoordde: 'Dat kan me niet bommen. Ik kom je zo halen. We gaan langs een vriend, dan kun je het eerst even aanvoelen en als je het gezellig vindt, gaan we nog een borrel doen.' Achteraf was ze blij dat ze was gegaan. Laatst reden we langs de kroeg waar we die avond waren beland. Ze wees ernaar. 'Weet je nog?' zei ze. 'M'n eerste avond uit.'

Ik vind dat ze haar fout goed heeft geowned. In de media en tijdens de rechtszaak, waar ik bij was, erkende ze haar fout. Ze bood haar excuses aan en wilde het zo goed mogelijk oplossen. Haar taakstraf van tweehonderd uur heeft ze al afgerond. Afgelopen kerst nam ze mij en mijn vriend mee naar Curaçao om ons te bedanken. 'Als ik jullie niet had, weet ik niet wat er van me was terechtgekomen,' zei ze. Het was een heerlijke reis, maar ze had het niet hoeven doen. Daar zijn we vrienden voor.'

Benieuwd naar meer verhalen van mensen die een groot geheim met zich meedragen? Je vindt ze in &C's septembernummer 'Zwaar op je bek gaan', of bestel 'm online: