Sexy time - De verkeerde bus #1: 'Is deze stoel bezet?'

'Schiet op Paul!'

'Jahaa, rustig nou maar. Heb je die trieste types in de aankomsthal zien zitten. Daar horen wij niet bij hoor, of ik in ieder geval niet.'

'Als we de bus missen is het jouw schuld.'

'Minka, schatje, rustig nou maar. Ze gaan echt niet zonder ons weg. Onze namen staan op de lijst. En anders nemen we een taxi. Babe, we zijn op vakantie. Chill.'

Paul pakt me bij mijn schouders en drukt een kus op mijn hoofd, voordat ie richting een kleine kiosk loopt om iets te drinken te halen. Ergens vind ik het knap dat hij zo relaxed kan zijn over alles waar ik enorm over kan stressen. Zoals nu, het halen van de transfer naar het hotel.

Bus nummer 1 staan al te ronken voor het vliegveld en de ongeduldige vakantiegangers wringen zich als mieren naar de deur. Het is best een triest gezicht, dat moet ik Paul nageven, maar ik heb ook geen zin om in een bus terecht te komen waar we niet in horen. Iedere bus correspondeert met desbetreffende hotels en wij hebben bus 1 en die vertrekt nu.

'Paul!'

'Yes, ik ben er.'

Hij houdt een blikje bier en een zakje nootjes in zijn hand en komt met een rood hoofd aangerend.

'Heb je niks voor mij gehaald?'

'Oh, wilde je dat?'

Teleurgesteld sleep ik met mijn koffer richting de massa mensen. Deze vakantie moet ons bij elkaar brengen. Ik heb het idee dat we ergens iets kwijt zijn geraakt. Elkaar kwijt zijn geraakt. Deze acht dagen kunnen we weer dichter bij elkaar komen. Genieten van elkaar. Zwemmen, zonnen, heerlijk eten, vrijen. Ik heb er enorm veel zin in.

'Ga maar alvast zitten. Ik zet de koffers erin en kom eraan.'

Paul ziet mijn ongeduld en duwt me praktisch eigenhandig de bus in. Ik neem plaats bij het raam en kijk in de verte naar de zee en heuvels van het overheerlijke Karpathos. Wat is het hier prachtig. De zon glinstert op het water en zomaar ineens valt alle stress van me af. Misschien moet ik ook meer ontspannen. Stel dat ik degene ben, die juist door alles altijd zo te overdenken, problemen creëert die er niet zijn. Deze vakantie zal ons beiden goed doen.

Ik glimlach gelukzalig en nestel mezelf nog verder in de stoel. Voor even sluit ik mijn ogen.

'Is deze stoel bezet?'

Ik open ze verschrikt en merk dat we rijden. In paniek kijk ik naar buiten en zie Paul zwaaien.

'Wacht! Wacht laat me eruit.'

Ik sta op en knal tegen een lijf dat in mijn weg staat.

'Ik moet eruit. Mijn vriend staat nog daar.'

'Ja, de bus zit vol en ze verzochten de anderen te wachten op de volgende.'

Ik kijk op in de meest azuurblauwe ogen die ik ooit gezien heb en staar verbouwereerd om me heen, niet wetende wat ik nu moet doen.

Mijn mobiel trilt en ik gris het ding uit mijn kontzak.

'Schatje, de bus was vol. Ik kom met de volgende. Blijf zitten, want de koffer zitten bij jou erin.'

'Sukkel', floep ik eruit.

'Can you please sit down lady and sir', wordt er omgeroepen door de chauffeur en ik plof weer terug in de stoel. Ik voel de lange benen van de vreemdeling naast me tegen de mijne drukken. Zijn lijf lijkt niet gemaakt voor dit soort smalle stoeltjes.

'Hoi, ik ben Thomas.'

Hij steekt zijn hand naar me uit en uit reflex vouw ik de mijne erin. Een schok trekt door mijn lichaam en verschrikt kijk ik hem aan.

'Eerste keer Karpathos?'

'Ja.'

'Zin in?'

'Weet ik nog niet.'

Hij laat een bulderende lach horen en ik zie nu pas hoe aantrekkelijk deze jongen is.

'Ben je alleen?'

'Nee, met mijn moeder. Die zit daar rechts voorin. Even qualitytime. Jij?'

'Met mijn vriend. Maar dat was wel duidelijk toch?'

'De sukkel?'

De plagerige twinkeling in zijn ogen doet me meer dan ik wil, en ik druk mijn hoofd tegen het raam om op adem te komen.

Wordt vervolgd.