Sexy Time: De Tovenaar #2: 'Zijn blik doorboort al het katoen van mijn lijf'

Eén voor één zet ik de pakketten voor hem neer. Hij zegt geen woord. Ik ben nog nooit zo opgewonden geweest door stilte. Het is duidelijk van belang wat hier niet wordt gezegd. Geen koetjes en kalfjes blijkbaar met deze gast, en hoe behulpzaam hij zonet nog leek met de andere klant, zo nors kijkt hij op het moment dat ik voor hem sta. Ik voel zweetdruppeltjes over mijn rug lopen en ook al blaast de airco flink hier, het is fucking één en al klam moerasland tussen mijn benen.

'Ehm, is Harry er niet?'

'Die is met vakantie.'

'Oh.'

Hij kijkt me nu recht aan en ik zou zweren dat ik naakt voor hem sta. Zijn blik doorboort al het katoen van mijn lijf.

'Ikke, ik woon hier om de hoek. Ik kom hier altijd met mijn pakketjes.'

Ik hoor mijn woorden en sla fictief met mijn vlakke hand tegen mijn voorhoofd. Houd je mond Maud! De stilte van zijn kant maakt alles zo ongemakkelijk, dat ik me niet in kan houden.

'Ja, ik verkoop zo wel eens wat zoals je ziet haha.'

Het heeft duidelijk geen zin. Hij toont totaal geen interesse in wat ik zeg en scant de pakketjes.

'Is dit het mailadres waar de bevestiging naartoe kan?'

Hij draait het scherm van de computer mijn kant op en ik leun voorover. Ik weet dat mijn iets te uitgelubberde off shoulder top nu zijn werk verder doet. Mijn sexy triangel bh’tje piept precies nonchalant genoeg vanonder mijn top.

'Ja, dit ben ik. Ik ben Maud.'

Ik lach mijn allerliefste lach, maar zie dat ik allang niet meer in zijn gezichtsveld ben. Hij stapelt de dozen op en brengt ze weg. Ik heb nog nooit iemand zo mooi een suf grijs t shirt zien dragen. Zijn spieren tekenen zich af door de stof heen, de souplesse, de kronkelende beweging van zijn rug. Mijn binnenste spant zich aan in een tergend verlangen naar deze man. Ook al weet ik niks van hem, als hij me maar een teken zou geven dan zou er serieus geen houden aan zijn. Schaars zijn de types die dit bij me teweegbrengen, maar hij is er duidelijk een van.

Ik blijf staan bij de toonbank. Waarom weet ik ook niet. Normaal zou ik allang aan een latte zitten bij het koffietentje drie deuren verder, maar ik sta als aan de grond genageld. Ik wil hier helemaal niet weg. Ik wil hier blijven. Ik wil dat hij me kust. Ik wil weten hoe hij aanvoelt. Hoe hij smaakt. Hij heeft de sleutel tot mijn verlangen en hij is per direct ook de enige die het vreselijke onrustige gevoel binnenin me kan dempen. En zolang ik hier sta is er hoop. Hoop op een onbedoelde aanraking, die kan leiden tot meer. Ik wil verdrinken in zijn ogen, ik wil zijn wereld inzwemmen en me helemaal laten vollopen met hetgeen wat hem zo maakt. Ik wil alles van hem weten, maar vooral alles voelen. Een dierlijke aantrekkingskracht hangt tussen ons in en het kan niet anders dan dat hij het ook zo voelt. Dit kan niemand ontgaan. Deze beladen energie hangt als een geile, broeierige, onrustige wolk tussen ons in. Ik hoor dat hij er weer aankomt en doe net alsof ik kijk naar vage dobbelstenen met figuren erop, die mij totaal niks zeggen.

'Zegt u het maar.'

Ik open mijn mond, maar hij kijkt langs me heen en ik zie een vader met zoon verwachtingsvol kijken naar mijn tovenaar. Ik voel een steek binnenin me en besef dat alles wat ik zonet nog dacht, zich puur in mijn hoofd afspeelt en totaal geen deel uitmaakt van de realiteit. Ik ben niks anders dan een klant voor hem, en dan vooral eentje die hij zo snel mogelijk afgehandeld wil hebben.

Ik druip af. Eenmaal buiten hap ik naar lucht. Ik weet zijn naam niet eens, niks. Hoe lang blijft hij hier? Ik loop als een zombie aan de koffietent voorbij en sleur mijn teleurgestelde kont omhoog de trap op. Ik ga liggen op de bank en voel de zonnestralen branden op mijn gezicht. Ik sluit mijn ogen en zie hem voor me. Zijn strenge blik, zijn kale kop, zijn ongewillige houding en op elkaar geperste welgevormde lippen. Gek hoe hij me tegelijkertijd irriteert als ook totaal verovert. Ik val in een lichte siësta, als ik een klein uurtje later wakker word en zie dat ik al slapend weer een verkoop binnen heb.

'Yes!'

Ik staar naar de tijd. 17:49. Fuck, als ik hem nog wil zien moet ik echt opschieten. Ik pak het verkochte jurkje snel uit de kast en sprint naar beneden. Rennend begeef ik me richting de winkel en zie hoe hij de vlag aan het binnenhalen is. Zonder dat hij het doorheeft glip ik naar binnen.

Wordt vervolgd.