Vorig jaar kocht mijn vriend een smartwatch. Via de lifestyle-sectie kreeg hij inzicht in zijn ­lichamelijke status, zoals zijn nachtrust, hartslag, calorieverbruik en beweging. Interessant, vond ik. Bij fitness kon hij allerlei activiteiten invoeren om een gedetailleerd beeld te vormen, van voetbal tot yoga. ‘En seks?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Kun je ook je seksuele activiteiten registreren, hoe vaak we het doen bijvoorbeeld?’ ‘Helaas niet,’ antwoordde hij droog.

Als je je seksleven in kaart wil brengen, moet je dat zelf regelen. Zodoende kwam ik op het idee voor een experiment: ik besloot een jaar lang te gaan seksturven. Uit een onderzoek dat werd gepubliceerd in Psychologie Magazine bleek dat in het eerste jaar van een relatie zo’n zeventig procent van de stellen minimaal twee keer per week seks heeft. Na vijf tot tien jaar doet nog maar 23 procent van de stellen dat en daarna gaat het verder bergafwaarts.

Ik vroeg me af of het seksturven kon helpen om een eventuele seksteloorgang te voorkomen. Precies zoals zo’n smartwatch werkt: als je aan het einde van de dag wordt geconfronteerd met het feit dat je amper hebt bewogen, doe je alsnog dat blokje om, waardoor je uiteindelijk fitter blijft. Meten is weten en voorkomen is beter dan genezen, zo ­redeneerde ik.

Seks speelt vanaf het begin van onze relatie, juni 2020, een belangrijke rol. We zijn aan elkaar gewaagd en krijgen er geen genoeg van. Maar hoe lang blijft dat nog zo? Iedereen weet dat sleur als een onuitgenodigde gast in de slaapkamer kan sluipen om de stemming te onderdrukken. Diezelfde avond maakte ik een jaaroverzicht en zette ik de eerste twee streepjes bij de maand waarin we verkeerden. Onmiddellijk gaf het een gevoel van voldoening. Net zoals vroeger, toen ik als kind mijn score bijhield van gewonnen potjes Mens erger je niet. Tegelijkertijd besefte ik dat het geen wedstrijd moest worden met als doel elkaar zo vaak mogelijk alle hoeken van de slaapkamer te laten zien. De bedoeling was vooral om meer inzicht te krijgen.

Penetreren of niet? Maar allereerst, voor het juiste perspectief: hoe vaak hebben de meeste mensen gemiddeld seks? The International Society for Sexual Medicine kwam recent met een nieuw onderzoek: mensen van 18 tot 30 jaar doen het volgens de wetenschappers gemiddeld 112 keer per jaar en dertigers zakken af naar 86 keer. In de leeftijdscategorie 40-49 is het 69 keer per jaar en de groep daarboven is niet onderzocht. De gestage afname van onze seksuele drang heeft volgens de onderzoekers vooral te maken met levensomstandigheden.

Vanaf je dertigste krijg je vaak meer verantwoordelijkheden die plaatsmaken voor ­erotiek, zoals een carrière en een gezin. Dat laatste is hoopgevend voor mij. Ik heb namelijk geen kinderwens en mijn geploeter als schrijver kun je nauwelijks een carrière noemen. Daarnaast is mijn vriend zes jaar jonger, dus hij valt nog een tijdje binnen de seksueel gunstige leeftijdscategorie. Wat dat betreft, heb ik dus al een paar streepjes voor.

Ik begon enthousiast aan mijn experiment, maar al in de eerste week liep ik tegen een dilemma aan. Want vanaf wanneer spreek je eigenlijk van volwaardige seks? Heel eerlijk gezegd koppelde ik dat altijd aan penetratie. De rest zag ik meer als voorspel. Dankzij seksuoloog Ellen Laan weet ik dat we het veel breder zouden moeten bekijken. Ze overleed afgelopen januari aan de gevolgen van borstkanker, maar ze maakte er haar levenstaak van om vrouwelijke seksualiteit bespreekbaarder te maken. Het ‘penis-in-vaginaduet’ is slechts een onderdeel van het spel, benadrukte ze in verschillende interviews.

Zo zei Laan in magazine GezondNU: ‘Het probleem is dat heterokoppels – zowel mannen als vrouwen – alleen penetratie als echte seks zien én ook nog eens vinden dat dit iets is waar de man recht op heeft.’ En in een ander interview: ‘Het idee heerst nog steeds dat penetratie het lekkerst moet zijn, omdat dat het gedrag is dat ons reproductief succesvol maakt. Maar we hebben maar heel weinig seks nodig om ons voort te planten. Waarom moet de rest van de keren dat je wil vrijen penetratie ook centraal staan?’