Vrienden voor het leven? Nope, vrienden ben je voor even

Op de middelbare school wist je het zeker: jij en je vriendin zouden later rolstoelwedstrijden gaan houden in het bejaardentehuis. Viel er tenminste nog wat te lachen in dat grafhok, jeweetzelluf. Ook schreef je op elke agendapagina ‘BFFS 4-evah’ en zwoeren jullie elkaar eeuwige trouw bij het aantreden van jullie Eerste Liefde. Toen die eerste liefde niet de laatste bleek – hij was een lul/zij was een trut, jij verdiende beter – was je vriendin er voor je. De drank stond klaar, uitgaansplannen werden gesmeed, seksdetails uitgewisseld. Er werd samen gekookt, gegeten, gehuild, gelachen en verhuisd. Studievrienden sloten aan en dorpscontacten verwaterden – ‘Die Inge is veranderd, joh.’ Op het hoogtepunt van je leven telde je verjaardag vijftig vrolijke koppies om je te helpen bij het uitblazen van de kaarsjes, toch inclusief Inge, ‘want we gaan al zo lang terug.’ Maar het uitgaan werd zwaarder, want je baan werd serieuzer en die ene grote liefde smeekte om je aandacht.

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Igone hebben het over hun seksleven

Vrienden verdwenen naar de achtergrond, collega’s namen hun plaats in en de dagelijkse appjes met je beste vriendin transformeerden in wekelijkse. De tijd, de tijd. Vervolgens namen jullie beiden genoegen met maandelijkse koffiedates die standaard werden afgesloten met: ‘We moeten snel weer afspreken, goed?’ Jij beviel uiteindelijk van een zoon, je vriendin kocht een kat, een dag bleek maar 24 uur te hebben en jullie onverbrekelijke band vertoonde scheurtjes doordat diezelfde beste vriendin met haar ogen rolde bij het woord ‘stuipjes’. Gelukkig heb je dat pufclubje nog. En die ene collega met wie je graag sport. En je schoonzus, die heeft ook een kind. Scheelt toch.

Een vol vriendenboekjeOnderzoek na onderzoek wijst uit dat een mens het gelukkigst wordt van vriendschappen. Niet van een succesvolle carrière, auto, huis of verliefd zijn, nee: vrienden (en familie) staan op één. Het hebben van weinig tot geen vrienden is zelfs net zo dodelijk als roken, zeggen onderzoekers van Harvard. Ook mensen die een partner hebben, vinden het belangrijk om vriendschappen te onderhouden. Daarmee heb je namelijk mensen op wie je kunt terugvallen en die je steun kunnen bieden. Dat kan emotionele steun zijn – iemand bij wie je kunt uithuilen – of praktische steun, bijvoorbeeld hulp bij een verhuizing. ‘Alleen al het idee dat je mensen hebt om op terug te vallen, verlicht de stress,’ licht sociaal psycholoog Pieternel Dijkstra toe. Onze behoefte aan een sociaal netwerk is simpel te verklaren: ‘Verbondenheid willen met anderen is heel universeel en terug te voeren op ons evolutionaire verleden. In de oertijd leefden mensen in groepen. Zo’n groep bestond niet alleen uit familie; daar kwamen ook andere mensen bij. Je had in een groep een hogere overlevingskans dan in je eentje. En dat werkt nog steeds zo. Stel: je bent in een heel vreemde situatie die voor jou onbekend is, dan voel je je samen met iemand anders veel zekerder dan wanneer je in je eentje zou zijn geweest. Vriendschap heeft écht een functie. Samen ga je veel makkelijker een uitdaging aan dan alleen.’

Lees ook: Zij hebben een matchende tattoo: 'Ik weet dat dit voor altijd is'

Hoe groter de vriendengroep, hoe gezelliger – en hoe meer mensen je kunt bellen als je niet alleen wilt eten, je handen nodig hebt om verhuisdozen te tillen en advies nodig hebt wanneer je het effe niet meer weet. Maar dat betekent ook: veel contacten die je moet onderhouden. Volgens Encyclopedia of Human Relationships heb je als jongvolwassene de meeste tijd voor vriendschappen, zo’n 10 tot 25 uur per week. Tijd die je, als je eenmaal ouder bent, niet meer hebt. Al is het maar omdat je op je dertigste meer verantwoordelijkheden hebt dan op je twintigste: het huishouden, je liefdesrelatie, je familie, resultaten op werk, de opvoeding van je kinderen. Het is bijna logisch om aan te nemen dat die grote, hechte vriendengroep gaandeweg een vage kennissengroep wordt waarmee je eens per jaar afspreekt om te koekeloeren of iedereen even ­gracieus oud wordt (geef maar toe). En daar hoef je je niet schuldig over te voelen. Zelfs je brein kan maar een select groepje vrienden verwerken.

Benieuwd hoeveel vrienden je brein aankan? Lees het hele artikel in de nieuwste editie van &C 'Vrienden voor het leven (of voor even), die nu in de winkel ligt. Of leest het hier op Blendle. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra's, word dan hier abonnee.