Livia (19) is prostituee: 'Mijn werk? Klaarkomen en champagne drinken'

Livia werkt sinds haar achttiende als prostituee. Met plezier. 'Als het geaccepteerd was, zou ik het van de daken schreeuwen.'

'Hallo ik ben Livia. Ik ben 21 jaar en ik heb cupmaat 85G. Ik ben een leuke, lieve Nederlandse meid en ik hou ervan om een sensuele tijd met jou te hebben. Dit zijn mijn prijzen: 15 minuten 50 euro, 30 minuten 90 euro, 60 minuten 125 euro. Ik doe geen anaal, geen SM en niks zonder condoom. Ben je nog steeds enthousiast, reageer dan, en dan maken we er samen een leuke tijd van tussen de lakens.'

Livia (19): 'Dit was de tekst van mijn eerste escortadvertentie op sexjobs.nl. Ik was toen net achttien. Mijn allereerste afspraak kwam niet opdagen, hij durfde niet. De tweede wel: een Turkse jongen die alleen mijn borsten wilde aanraken terwijl hij zichzelf hielp. Na tien minuten stond ik weer buiten met veertig euro in mijn bh. Het enige wat ik dacht was: als het zó makkelijk gaat… De volgende dag had ik mijn eerste echte seksafspraak met alles erop en eraan, met een good looking vriendelijke man van veertig. Na vijftien minuten was ik vijftig euro rijker. Ik voelde me niet vies. Het smaakte vooral naar meer.'

Even knuffelen 'Ik ben altijd al avontuurlijk geweest. Dingen die taboe zijn, vind ik juist spannend. Ik ben al nieuwsgierig naar dit beroep sinds ik erover las op mijn veertiende. Toen het op mijn achttiende eindelijk mocht, ben ik er heel makkelijk in gerold. Natuurlijk was het niet heel verstandig dat ik in het begin op eigen houtje advertenties plaatste en op klanten afging, en ook niet heel legaal. Je weet nooit zeker waar je belandt en met wie. Sinds een jaar werk ik daarom in een high class privéhuis en club. Zodra ik de drempel over stap, word ik iemand anders. Dan heet ik Livia en ben ik een lief, leuk Nederlands meisje, met een vol figuur en blond haar, met liefde voor iedereen. Livia is een naam die mannen makkelijk onthouden en die past bij mijn lieve personage. Klanten die komen voor SM of fetisjen zoals plasseks, verwijs ik door. Dat is niet mijn ding. Mijn specialiteit is de girlfriend experience. Mannen komen niet alleen bij mij voor seks, maar voor intimiteit. Knuffelen, strelen, praten. Met één vaste klant zit ik vaak eerst drie uur te praten voordat we seks hebben. Natuurlijk betaalt hij wel de volle tijd.

Er is een carrièreladder in mijn werk. Onderaan staat de raamprostitutie. Daarna komen privéhuizen en massagesalons. Daarboven staan high class clubs, waar ik werk. De top van de top is high class escort. Daarvoor moet je universitair opgeleid zijn, geen tatoeages hebben en in maatje 36 passen. In clubs zie je veel meer diversiteit: licht, donker, getint, vol, slank, klein – als je maar verzorgd bent. Zo veel mannen, zo veel voorkeuren. Als ik íets heb geleerd, is het dat er ontzettend veel mannen zijn die van volle dames houden. Veel mannen komen zelfs van heinde en verre voor mij naar de club, vanwege mijn figuur: 'Weet je hoe lang ik heb gezocht om jou te vinden?''

Belastingbetaler 'Overdag komen mannen een voor een langs, ’s avonds zijn we een club en zitten alle dames aan de bar. We stappen niet zelf op een man af, zij moeten naar ons komen. Raak je eenmaal in gesprek, dan probeer je diegene te verleiden om mee naar boven te gaan. Overdag kost een uur 125 euro, ’s avonds 180 euro of meer, afhankelijk van de kamer. Na verrekening van de clubkosten en de belasting hou ik van een uur zo’n 50 tot 100 euro over. Als ik drie hele dagen werk, verdien ik netto gemiddeld 2.000 tot 2.500 euro per maand. Dit verschilt per dame. Dat lijkt misschien weinig, maar bij de Albert Heijn zou ik als negentienjarige 700 euro verdienen. En de werktijden kan ik makkelijk combineren met mijn studie. Toch doe ik het niet per se om het geld, maar omdat ik me geen leuker werk kan voorstellen.

Er zijn veel vooroordelen over prostitutie. Dat alle vrouwen dit werk tegen hun zin doen, dat we drugsverslaafd zijn, dat we allemaal zwartwerken en veel te maken krijgen met geweld. Allemaal niet waar. Ik vind mijn werk léúk, gebruik nooit drugs, betaal netjes belasting en heb bijna nooit te maken gehad met geweld. Iedereen maakt weleens een klant mee die net over je grenzen gaat, maar de noodknop die in elke kamer aanwezig is, heb ik nog nooit gebruikt. Ook zijn drugs streng verboden. Ik zeg niet dat het nóóit gebeurt, maar als de eigenares van de club erachter komt, kun je vertrekken. Zelf raak ik het met geen vinger aan, maar klanten laat ik hun gang gaan. Dat maakt mijn werk een stuk makkelijker.

'Mijn werk is klaarkomen en champagne drinken,' zeg ik weleens. Soms heb ik de beste seks ooit en kom ik wel drie keer klaar. Lang niet altijd hoor, maar ze zitten ertussen. Natuurlijk zijn er soms minder leuke klanten, van wie ik denk: nooit weer. Die net te hardhandig zijn of tijdrekken. Maar dat komt een keer in de drie, vier maanden voor. Een caissière heeft toch ook weleens een klant die moeilijk doet? Dat zij haar kleren aanheeft en ik niet, vind ik geen verschil. Seks is nou eenmaal mijn werk. Ik ben niet kieskeurig – dat is not done in mijn werk – maar er zijn wel klanten die ik weiger. Heel oude mannen bijvoorbeeld, van boven de zeventig. Dat heb ik één keer gedaan. Die klant had slangetjes op zijn lichaam en rook naar het bejaarden- tehuis. Ik heb een halfuur van de tijd gesmokkeld en moest er een dag van bijkomen. Dat was eens, maar nooit weer.'

Boost voor het zelfvertrouwen 'Het klinkt misschien gek, maar dit werk heeft wonderen gedaan voor mijn zelfvertrouwen. Dat had een flinke deuk opgelopen in het verleden. Ik heb een moeilijke jeugd gehad, met veel foute vriendjes. Na de vechtscheiding van mijn ouders vluchtte ik op mijn dertiende in de armen van een oudere jongen. Ik was dolverliefd en had seks met hem terwijl ik daar eigenlijk niet klaar voor was. Hij heeft me meerdere keren ver- kracht. Aangifte heb ik nooit gedaan, ik was te verblind. En nu heb ik natuurlijk geen bewijs. Gelukkig wist ik me na een jaar van hem los te weken. Maar ook de vriendjes daarna logen of gingen vreemd. Daar werd ik heel onzeker van; ben ik niet goed genoeg? Is mijn volle lichaam de reden? Mijn werk heeft me mijn zelfverzekerdheid teruggegeven. Mannen kiezen mij omdat ze me mooi en aantrekkelijk vinden. Ik mag er zijn. Ik heb leren genieten van seks. Ik snap dat sommige mensen denken: is dit een gezonde manier om je zelfvertrouwen terug te winnen? Maar dit is míjn manier. Wie ben jij om daarover te oordelen? Ik doe dit werk uit vrije wil, mannen komen uit vrije wil, het is legaal. Wat is daar mis mee? De ergste pijn in mijn leven is veroorzaakt door vriendjes, niet door klanten. Maar relaties, die zijn voor de maatschappij ‘heilig’ en seks hebben voor geld is ‘fout’. Begrijp me niet verkeerd: de schrijnende verhalen die soms in de media komen, vind ik vreselijk.

Van een verhaal over een dertienjarig meisje dat ten prooi valt aan een loverboy, keert ook míjn maag om. Ik weet namelijk hoe het is om gedwongen te worden tot iets wat je niet wil. Soms voel ik me schuldig dat ik dit werk leuk vind, terwijl sommige meisjes en vrouwen ertoe gedwongen worden.Maar verbieden of de wettelijke leeftijd verhogen helpt daar niet bij. Loverboys vinden toch wel hun weg naar kwetsbare meisjes. Het enige wat je met verbieden doet, is het illegale circuit aanwakkeren. Nu heb je er tenminste zicht op. Of ik dit mijn hele leven blijf doen, weet ik niet. Ik denk dat dit een fase is. Dat ik dit doe zolang ik studeer. In de toekomst wil ik graag met probleemjongeren werken. Daarom mag het nooit uitkomen dat ik dit werk doe; dan kan ik dat vergeten.'

Overspelige mannen 'Ik denk niet dat ik ooit spijt krijg van het feit dat ik het bed heb gedeeld met mannen voor geld. Maar misschien dat het me ooit belemmert in een relatie. Ga ik het vertellen, ja of nee? Aan de ene kant wil ik dat, want ik ben trots op wat ik doe, maar aan de andere kant ben ik bang voor afwijzing. Ik geloof niet dat ik dit werk kan doen én een relatie kan hebben. Als ik seks mag hebben met anderen, dan wil hij het vast ook. En ik wil toch echt een monogame relatie, al heb ik door dit werk wel iets minder vertrouwen dat het bestaat. Ik denk dat zeventig procent van de mannen die mij bezoekt een relatie heeft. Vaak zijn ze gelukkig, maar missen ze seks, intimiteit. Doordat hun vrouw net bevallen is, of helemaal geen seks meer wil. Het is niet leuk dat mannen hun heil buiten de deur zoeken, maar als je het mij vraagt: liever in een privéclub dan in een kroeg.

Of ik het mijn kinderen zou vertellen? Ik denk het niet. Misschien als ze achttien zijn. En een open-minded karakter hebben. Als prostitutie meer geaccepteerd zou zijn, zou ik het van de daken schreeuwen. Ik schaam me niet, ben er juist trots op. Naar mijn omgeving ben ik er wel open over. Mijn moeder vindt het vreselijk, maar mijn vader is er helemaal oké mee. Zijn eerste vraag was: waarom? Maar hij was er al snel van overtuigd dat ik het oprecht leuk vind en geen onverstandige dingen doe. Natuurlijk vindt hij het belangrijk dat ik veilig ben. Maar als ik gelukkig ben, is hij dat ook.'

De naam Livia is gefingeerd. De plek waar deze foto’s zijn genomen, is niet haar echte werkplek.