Tindertrauma #37: De fluisterende date en het exit-telefoontje

Olivia (27): 'Toen ik de man in kwestie op Tinder voorbij zag komen dacht ik: leuk, weer eens wat anders. Hij zag eruit als een vrije vogel, spontaan, met oorbellen en al. En dus swipete ik naar rechts. Hij mij blijkbaar ook, want we waren direct een match.

Lees ook: Nicki's date doet dutjes in doodskisten

We kletsten over en weer via Tinder, over waar hij vandaan kwam. Het was een Fransman, ik zag het wel zitten. Ik had nog niet echt nagedacht over hoe dit verder zou gaan, maar toen hij op een zonnige woensdagavond ineens een bericht stuurde dacht ik: waarom ook niet. Hij stelde voor om samen naar het park te gaan, een half uur later zat ik op m'n fiets.Ik wist nog vrij weinig van m'n Fransman, dus ik was nieuwsgierig en enthousiast. Toen ik aankwam – we spraken af voor het Vondelpark in Amsterdam – duurde het even voor ik hem zag. Niet omdat-ie er niet stond of omdat-ie  ergens achter een boom verscholen stond, maar omdat hij absoluut niet op z'n foto leek. Dat 'vrije' uiterlijk leek nu meer op een onverzorgd uiterlijk. Alsof hij net een nacht had doorgehaald. En daar nog een dag achteraan had geplakt. 

Fijn, dacht ik. Heb ik weer. Maar ik liet me niet van m'n stuk brengen. Misschien was hij wel hartstikke charmant. Ik liep met goede moed op hem af en stelde me enthousiast voor: 'Hoi! Olivia!' zei ik vrolijk. 'Hmmdhnb,' kreeg ik terug. Eh, wat? Ik vroeg hem wat-ie zei, en hij mompelde al fluisterend iets wat leek op z'n naam. Ik overdrijf niet, deze man was létterlijk niet te verstaan. Hij fluisterde, alsof hij er alles aan moest doen om maar niet gehoord te worden. Ik kan je vertellen, als je op een zonnige dag in het Vondelpark al fluisterend een gesprek gaat voeren wordt dat redelijk overstemd door het geklets van de mensen achter, naast en voor je.

Lees ook: Nicki's date doet dutjes in doodskisten

Het wordt vast beter, dacht ik. Hij is vast gewoon een beetje verlegen of zenuwachtig. Maar het werd niet beter. Hij praatte zo zacht, ik raakte er helemaal opgefokt van. Na een kwartier ontiegelijk m'n best doen om z'n gefluister te ontcijferen, gaf ik op. Het lukte niet. Ik ergerde me mateloos. Ik moest weg.

En dus ging ik voor de standaard exit-strategie. Ik appte een vriendin: afgrijselijke date, help. In tegenstelling tot m'n date begrepen m'n vriendin en ik elkaar wel, en dus belde ze direct. Aan de andere kant van de telefoon hoorde ik een van haar betere acteerperformances: ze jammerde dat ze van haar fiets gevallen was en ik nu écht naar huis moest komen. En dus zei ik overdreven geschrokken tegen de fluisterende man dat ik de date helaas al moest beëindigen. Die vriendin had me heel hard nodig, dus ik moest nou eenmaal snel weer op m'n fiets springen. Hij keek me begripvol aan, en fluisterde iets terug. Ik verstond het niet. Misschien dat het met behulp van een megafoon nog een leuke date had kunnen zijn, maar dit was niet voor herhaling vatbaar.'

Ook jouw tindertrauma en ander dateleed delen? Vinden we leuk! Dat kan hier.