Ramon (55): 'Ik draai al sinds mijn dertiende, maar toen ik in 1992 Theo (Mental Theo, red.) ontmoette, ging mijn carrière als een malle. Ineens waren we internationaal bekend, waarmee ook een hokje ontstond: Charly en Theo, die gasten van happy hardcore. Op creatief vlak hield dat hokje in dat onze platenmaatschappij bepaalde wat we maakten, want het moest wel succesvol blijven. Daarbuiten merkte ik dat mensen een oppervlakkig beeld van me hadden. In interviews ging het vooral over seks, drugs en rock-’n-roll, terwijl ik de behoefte had om diepzinniger te zijn. Daarmee ging ik aan mezelf voorbij.

Sowieso ging ik met dat leven, driehonderd shows per jaar, mijn eigen grenzen over, waardoor ik in 1996 tegen de vlakte ging. Ik nam een pauze, ging meer sporten, begon uiteindelijk weer met werken en vond een betere balans. Maar toen mijn stiefvader twee jaar later overleed, waarmee ook het onverwerkte verlies van mijn biologische vader omhoogkwam, stond mijn leven opnieuw op zijn kop.

Ik geloof dat als je een antwoord wil het universum dat geeft. Dat gebeurde. Ik kwam het boek Zen en management tegen, las het in een adem uit en belandde op het pad van meditatie. In het begin vond ik dat heel moeilijk, op een kussen zitten en niets doen, maar de bewustwording en rust die het gaf, voelden goed.

Ik volgde vaker retreats, ik denk dat ik er inmiddels zo’n tachtig heb meegemaakt, en in 2008 begon ik aan een opleiding tot meditatieleraar. Daarna opende ik mijn eigen zenschool. Op dat moment draaide ik een heel stuk minder als dj, niet meer dan vijftien shows per jaar. Voorheen probeerde ik alles te combineren, nu had ik het idee dat ik moest kiezen. Toch werd ik ook niet vrolijk van fulltime zenleraar zijn. Ik miste de dynamische gozer in mezelf. Eerst leefde ik extreem de ene kant op, nu extreem de andere kant, maar ik moest terug naar het midden. Ik besefte dat ik niet hoefde te kiezen, maar dat het allebei kon. Ik stopte met mijn opleiding zodat ik meer tijd over had en produceerde en draaide meer.

Toen ik deelde dat ik met meditatie en dergelijke bezig was, zeiden veel mensen dat ze niet hadden verwacht dat ik zo’n diepe geest had. Andersom waren er in de mindfulness-wereld in het begin wat mensen die niet begrepen wat een dj daar deed. Ik begrijp nooit zo waarom het een het ander uitsluit. We denken als mensen graag in hokjes, maar uiteindelijk is alles met elkaar verbonden. Sterker nog, de grote dj’s van Nederland doen haast allemaal wel aan een soort meditatie. Met een aantal van die jongens organiseer ik eens per jaar ook een retreat waarbij we allemaal samenkomen. Een dj-retreat eigenlijk. Het beste van twee werelden.'