Vergeet Romeo en Julia, het is tijd voor een nieuwe kijk op de liefde. Open relaties zijn terug van weggeweest en lijken populairder dan ooit. Tot verbazing van Fleur Baxmeier. Waarom kiezen steeds meer mensen voor deze vrije vorm van verbondenheid?

'Ik haal er veel goede energie uit. Inspiratie ook, haha,' laat vriendin C. melig vallen als ze op een landerige maandagmiddag een onthulling doet in onze vriendenapp. Het blijft daarna even stil, maar al snel ontsteekt er een vragenvuurtje. Het gesprek trapte een halfuur eerder nog kalm af, met een werkontwijkende rondgang langs onze weekendavonturen. Tot veel te laat op een festival blijven hangen, kinderen die high van teveel suiker niet wilden slapen, gebarbecued bij de schoonouders en ze hadden weer níks vegetarisch. De verhalen die je krijgt als je vijf dertigplussers met vaste relaties en hier en daar een peuter of kleuter bij elkaar zet, zijn tamelijk voorspelbaar, van het niveau niks aan de hand.

Totdat C. ineens, vanuit het niets, typte dat 'het eigenlijk een ander verhaal is, maar dat ze de laatste tijd af en toe een leuke date heeft.' 'Een leuke date???' 'Ja, een leuke date...' Ze schrijft dat ze al in haar vorige langdurige relatie, die drie jaar geleden strandde, ontdekte dat ze niet zo van de monogamie is. 'Niet dat ik de behoefte heb om me iedere week door een ander te laten bevruchten, maar ik merkte dat alles vinden bij één partner voor mij een beetje utopisch is.' Daarom was ze bij haar nieuwe partner Robbert, die ze via gezamenlijke vrienden ontmoette en met wie ze inmiddels een Mooiste Dag Van Haar Leven beleefde, vanaf het begin eerlijk over haar behoeften. 'Hij wist eerst niet wat hij ervan vond, dus we spraken af om er later op terug te komen,' vertelt ze terwijl wij de ene na de andere vraag op haar afvuren. 'Dat gebeurde ergens afgelopen jaar. We hebben toen met elkaar afgesproken dat we 'don't ask, don't tell' doen: we kunnen als we willen tijd met iemand doorbrengen, maar we zorgen wel dat de ander het niet merkt.'

We reageren op het nieuwtje van C. zoals vriendinnen dat doen: megapositief en superopbouwend. 'Wat goed dat jullie dit kunnen,' zeg ik nadat C. uitlegt dat ze niet uit is op meerdere langdurige intense liefdesrelaties naast elkaar, het gaat haar om de spanning, andere mensen leren kennen en ontdekken. Terwijl C. over haar eerste buitenechtelijke ervaring orakelt ('Het was wel een gek idee dat Robbert thuis met z'n VR-bril op zat te gamen en ik drie kilometer verderop werd gebeft door een bouwvakker'), vraag ik me af hoe het kan dat de ene na de andere vriendin zich de laatste tijd lijkt te bekeren tot liefdesvrijheid met extra knuffelcurriculum. Noem me preuts, noem me naïef, maar het is een ontwikkeling die me zowel nieuwsgierig maakt als verbaast. Waar komt het plotselinge verlangen naar seks met iemand anders dan je partner vandaan? En waarom zou je het überhaupt wíllen?

Mysterieus sleutelspel Ik was een jaar of twaalf toen mijn moeder na een paar wijntjes te veel verhaalde over een of ander mysterieus sleutelspel dat in hun vriendenkliek vroeger vaak werd gespeeld. Mijn broer en ik keken op van onze aan elkaar gelinkte Gameboys. Een sleutelspel, dat klonk als iets waar we meer over wilden weten! Maar de lust verging ons snel toen we hoorden dat het idee van het spel blijkbaar was dat alle mannen hun huis- of autosleutels aan het einde van de avond in een pot deden, waarna het aan de vrouwen was om een willekeurige sleutel uit die pot te vissen. Daarna was het de bedoeling dat zij met de eigenaar van de sleutel naar huis gingen om seks te hebben, een beeld dat wij helemaal niet op onze kindernetvliesjes wilden zien. Mijn moeder stelde ons snel gerust: welnee, zij had nooit met die gekkigheid meegedaan, maar het kwaad was al geschied: 'Gadver, wat zijn jullie smerig!'

Het begrip open relatie stond voor mij in hetzelfde fenomeen uit lang vervlogen tijden, een overblijfsel uit de hippiecultuur dat nog maar heel af en toe oprispte. Maar inmiddels heeft het verschijnsel zijn weg weer gevonden naar de samenleving van nu, als een geest uit het verleden die opnieuw tot leven is gewekt. Exacte cijfers zijn er niet, maar uit onderzoek van 3vraagt, onderdeel van het EenVandaag-opiniepanel, blijkt dat bijna veertig procent van de Nederlandse jongeren niet gelooft dat mensen van nature monogaam zijn: 'Als we monogaam zouden zijn, werd er niet zo veel vreemdgegaan,' is de redenering. Gevolgd door: 'Monogamie is aangeleerd gedrag' en 'Monogamie is een maatschappelijke norm'. Een kwart van hen denkt daarom dat een open relatie, waarin je met een ander mag zoenen, daten of seksen, beter bij ze past.

'Mensen zijn zich steeds meer van de diversiteit van relaties en seksualiteit bewust, en erkennen dat er niet één 'juiste' manier is om een relatie te hebben,' bevestigt liefdesexpert en datingcoach Marie-José Bosch-Kuiper. 'Er is een groeiende acceptatie van niet-traditionele relatievormen in de samenleving.' Waar dat door komt? Wat de voordelen van een open relatie zijn én hoe je je relatie opengooit? Dat lees je in &C's oktobernummer 'Kom uit je hok', dat nu in de winkels ligt.