Sexy Time - De yoga-retraite #5: 'Hij doorboort mijn lijf met zijn lichtgrijze ogen'

'Ik weet hoe dit voor je moet voelen, maar je moet weg van het idee dat dit om je lichaam gaat. De opwinding die je zeker weten ervaart op dit moment, is van een primitieve aard. Je hersenen kunnen hetgeen nu gebeurt gewoonweg nog niet verwerken tot iets meer dan alleen seksueel. Ik ben hier niet om je te nemen. Ik ben hier niet om seks met je te hebben. Ook al kniel ik hier voor je en voel ik net als jij extatische prikkels door mijn lijf gieren, die me ertoe zouden kunnen zetten je tegen de muur aan te gooien en je te penetreren. Ik ruik je. Ik voel je hitte. En dan nog. Niks van dat gaat hier gebeuren. Daar kan je op vertrouwen. Geloof me. Dat kun je trainen.'

Teleurstelling kriebelt tussen mijn benen. Wie zegt dat ik dat überhaupt wil trainen. Misschien wil ik wel lekker genomen worden tegen de koude tegels op deze rare plek. Ik sla mijn ogen neer en kijk naar hem. Een halfstijve, halfwakkere lul pronkt tussen zijn welgevormde yogabenen. Hij is vlezig en ziet er aaibaar uit. Best mooi eigenlijk. Hoe langer ik ernaar kijk, hoe meer ik begrijp waarom wij hier allemaal naakt zijn. Het went. Ineens zie ik zijn lid niet meer, maar zie ik hem. Als mens. Als iemand die mij duidelijk iets te vertellen heeft en me iets wil bijbrengen. Ik lijk wel gek. Wat dacht ik nou!

'Sorry', is het enige wat ik fluister terwijl ik mijn handen op zijn schouders leg en me totaal sereen voel.

Hij duwt zichzelf omhoog en glimlacht naar me.

'Geen zorgen. En wat hem betreft, hij gaat zometeen weer braaf slapen.'

Beiden kijken we nu naar zijn stoute paal die nog steeds lucht lijkt te happen en met kleine stootjes lichtelijk opveert.

'En waarom wil je dit nou precies zo? Waarom hou je jezelf tegen?'

'Ik hou mezelf niet tegen. Ik kanaliseer mijn energie. En die controle, en het opslaan van al dat gevoel geeft me juist kracht. En kracht voelt heerlijk.'

Hij slaat een arm om mijn schouder en we begeven ons richting de grote zaal. Ze zijn duidelijk al begonnen aan iets wat klinkt als een gebed en Noah stuurt me richting de enige lege plek, waar we beiden neerdalen. Hij pakt mijn klamme hand vast en sluit zijn ogen. Ik tuur naar het kaartje voor me, waarop de tekst te lezen valt van het lied. Ik spreek de vreemde woorden uit en kom al snel in een soort trance. Gedachten aan iets anders dan de onbekende woorden, voor me op het papier, verdwijnen uit mijn hoofd. Ik ben hier. Nergens anders. En het voelt fijn.

'Laat alles los wat je tegenhoudt. Laat iedereen los die je pijn heeft gedaan. We zijn hier om terug te gaan naar de oorsprong. Om te ervaren hoe het voelt om echt jezelf te zijn. De kern van je 'ware ik' te hervinden. Alleen daar vind je de waarheid. De waarheid over jezelf. Wie jij bent. Wat jij wilt. Hoe jij wilt leven.'

Sarah spreekt langzaam en articuleert overdreven, dat het bijna lachwekkend wordt. De hand van Noah houdt de mijne stevig vast. Ik open mijn ogen en kijk de zaal rond. Ik schrik. De hand van Sarah maakt cirkelachtige bewegingen tussen haar benen en het kan niet anders of de vrouw is aan het masturberen.

'Gadver.'

Ik kan mezelf niet inhouden. Het woord echoed in de zaal en iedereen schrikt wakker.

'Juist. Laten we opstaan en een kring vormen nu.'

Sarah kijkt me bloedlink aan en mijn vertrouwen in dit alles is weer als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar in plaats van dat ik wil wegrennen voel ik bijna een verantwoordelijkheid om te achterhalen wat hier nou precies de bedoeling van is. En waar is Andreas in dit alles? Nu pas valt het me op dat hij niet in de zaal is. Waar is hij? En waarom vertrouwt hij ons toe aan deze twee weirdo's die duidelijk een plan hebben hier, waar niemand van ons vanaf weet. Ik voel me de enige wakkere hier, de enige die ons allemaal kan beschermen en de enige die niet gevoelig is voor deze bullshit.

'Chiara. Kom.'

Noah trekt me mee, zet me in het middelpunt van de grote kring en aait me over mijn haren.

'Zometeen, doet iedereen, één voor één, vijf stappen naar voren en blijft voor Chiara staan. Kijk elkaar in de ogen. Ik zeg wanneer je terug mag stappen. Kijk naar haar ziel. Probeer haar ware ik te zien. Ook al probeert het zich te verbergen, het zit er. Ik begin.'

Noah staat voor me en doorboort mijn lijf met zijn lichtgrijze ogen.

Wordt vervolgd.