Sexy time - De hufterige barman #6: 'Een open relatie?'

'Je loopt hier al een tijdje mee?! Hoezo?'

'Je denkt toch niet dat ik blind ben. Ik had allang door dat er iets met je was. Iets waar je niet over sprak en wat tussen ons in stond. Altijd heb ik het gevoel gehad dat ik niet goed genoeg voor je was. Dat er een ander rondliep, die beter bij je paste. Ik hou van je Eef, en wil je niet kwijt, maar ik wil ook dat je gelukkig bent en niet zo door blijft lopen met dit onvervulde gevoel.'

'Hoe, hoe kom je hier bij?'

'Zeg me dat ik lieg dan. Zeg me dat ik het niet bij het rechte eind heb?'

Ik staar naar het donkere water en voel heel even de neiging om erin te springen. Weg van dit alles, weg van deze avond en de waarheid die me, als een zwart gat, begint op te slokken.

'En als jij nog dingen uit moet zoeken Eef, dan respecteer ik dat. En als er een ander is, die je iets kan geven wat ik je niet kan bieden, dan gun ik je dat, van harte. Maar dan moet het wel gelijk op. Anders gaat het me opvreten. Ik heb er een artikel over gelezen, over open relaties, en ik wilde het je voorstellen. Ik dacht dat het ons misschien zou helpen om eerlijk tegen elkaar te zijn en gelukkig te blijven samen. Ik, ik denk dat ik er ook veel voor voel. Ik, ik heb mezelf ook wat keren tegengehouden. Mezelf op de vingers getikt op momenten dat een band met iemand te intiem werd, maar tegelijkertijd zo natuurlijk aanvoelde.'

Lees ook: Sexy time - De hufterige barman #5: 'Freek, we moeten praten'

Alles wat hij zegt komt binnen. Wij zijn niet de juiste persoon voor elkaar. Ook al hebben we alles op een rijtje en lijkt ons leven helemaal te kloppen. Ik ben geen robot. Het is niet voldoende om de juiste schroefjes en boutjes in elkaar te schroeven om mij te laten functioneren. Ik heb een hart, een ziel, en daar kan geen stukje ijzer tegenop. Ik voel een enorme triestheid en leegte, maar vreemd genoeg ook opluchting.

'Freek, het spijt me zo. Ik ben een lafaard, dat blijkt weer. Misschien voelt het wel veiliger om een nieuwe partner zo min mogelijk te vertellen over je verleden, zodat deze van je houdt zoals je verkiest te zijn. Ik heb mezelf na Stijn weer uitgevonden, dacht ik. Mezelf gebroken en weer in elkaar gezet. Ik ben de perfecte vrouw voor je geworden, maar ik heb mezelf gaandeweg stukje bij stukje verloren. Je verdient iemand die alleen maar voor jou gaat Freek. En dat ben ik niet. En een open relatie? Dat is niet wat ik wil. Freek, ik wil iemand die helemaal voor mij gaat en ik ook voor hem. Die past als een ontbrekend puzzelstukje. Die me aanvult en niet zichzelf maar krampachtig vormt tot iets wat ie niet is.'

'En dat gevoel heb je bij hem wel. Bij die Stijn. Die barman? Was je net bij hem? Hebben ju…?'

'Ja.'

Freek gaat nu rustig naast me zitten en draait me naar zich toe.

'Eef, wil je bij me blijven?'

'Ik hou van je.'

'Dat vraag ik niet. Ik weet dat je van me houdt. Maar wil je bij me blijven?'

'Ik weet het niet. Ik weet nu echt even helemaal niks meer.'

'Dus je houdt van hem.'

'Ja.'

'Dan moet je dat uitzoeken. Mijn mening heb je. Ik wil je niet kwijt. Maar tegelijkertijd wil ik dat je gelukkig bent. En als dat zonder mij is, soit, maar natuurlijk liever met.'

'Freek, ik weet niet wat ik moet zeggen.'

'Ik ga naar huis Evelien. Ik denk dat jij nog wat af moet handelen. Ik blijf niet op.'

Lees ook: Sexy time - De hufterige barman #4: 'Hoe kan het fout zijn, als het zo natuurlijk aanvoelt?

Ik weet niet hoelang ik daar op het bankje blijf zitten, als ik opeens een arm om me heen voel.

'Evelien?'

Met vochtige ogen draai ik me naar Stijn toe. Zijn stoere kop heeft een prachtige, spookjesachtige glans in het maanlicht en zijn ogen weerkaatsen mijn liefde.

'Stijn, het spijt me zo. Jij was het altijd al. Ik had nooit weg moeten gaan. Jij was het Stijn, altijd.'

Hij knielt voor me neer en kijkt nu streng naar me op.

'Evelien, wat zeg je precies.'

'Dat ik altijd van jou ben geweest, en altijd zal blijven. Neem me. Neem me mee.'

'In die volgorde?'

Hij wroet haastig tussen mijn benen en begraaft zijn hoofd ertussen. Ik voel hoe zijn tong over me heen raast en bijt in mijn hand om geen geluid te maken. Hij likt me vol overtuiging. Alsof hij goedkeuring verwacht van mijn kut, dat hij nu wel degelijk de mijne mag zijn. Ik duw mijn heupen omhoog. Hij omvat mijn billen met zijn sterke, ruwe handen. De spanning van de hele nacht zit verscholen in mijn harde knop en een pijnlijk genot maakt zich van me meester. Ik ga ontploffen en barsten in miljarden sterren, zo voelt het. Mijn hoofd schud alle kanten op en ik voel hoe mijn ledematen bungelen onder zijn verrukkelijke actie. De gedachte dat Freek me zonet een vrijbrief heeft gegeven voor wat zich hier afspeelt, geeft me net dat beetje extra overgave en schokkend kom ik klaar onder zijn mond.

'Ik wil meer, zoveel meer.'

'Je krijgt meer.'

Loom draait mijn hoofd naar links, terwijl Stijn zijn broek laat zakken. Op het hemelse moment dat hij in me glijd zie ik onze namen staan, gekerfd in het hout. Ik glimlach. Het is niet voor het eerst dat dit bankje dient als onze vrijplaats en wat mij betreft zeker niet voor het laatst.

Einde.