Bachelor-babbel met Isabella: dit stond er in haar dm's aan Thomas

Doordat je in het verliezende team zat met paintball kreeg je de cloches met rozen niet te zien. Wat vond je daarvan? 'Dat was best spannend. We wisten überhaupt niet wat er te winnen viel en al helemaal niet dat sommige meiden al een roos zouden krijgen. Maar ik was stiekem wel blij dat mijn tafel niets te zien kreeg. Stel dat je geen roos krijgt, dan maakt dat je toch onzeker, zoals Karen, Linde en Romy nu hadden. Je moet dan meer je best gaan doen, terwijl ik nu gewoon met hetzelfde gevoel in het huis zat als daarvoor.'

Lees ook: Bachelor-babbel met Anna Noëlle: zo was de sfeer in de groep echt

Had je anders verwacht dat jij er eentje zou krijgen? 'Nee, op dat moment had ik dat niet verwacht. Ik had Thomas toen nog bijna niet gesproken, dus ik vond het moeilijk inschatten of er een klik was. Je kan elkaar wel aantrekkelijk vinden, maar dat is nog niet genoeg om te zeggen of het een potentiële liefde kan worden. Bij andere meiden was die klik er wel, dus bij hen had ik het eerder verwacht. Bij Maureen en Indigo bijvoorbeeld, die hadden allebei een super date gehad. Dan waren er nog twee rozen over geweest en dan denk ik dat Yaël en Ascha er ook een hadden gekregen. Ascha heeft veel met hem gemeen, zoals het kiten en de actieve levensstijl. En Yaël had ook een leuk gesprek met hem gehad.'

Gelukkig mocht je daarna een toetje met Thomas delen onder de sterrenhemel. Daar sloeg wel een vonkje over, of niet? 'Ja, zo voelde dat wel inderdaad. Ik had dat totaal niet verwacht. We wisten überhaupt niet dat er een toetje kwam en toen liep Thomas opeens naar onze tafel om te zeggen dat hij dat toetje met mij wilde eten. Ik dacht alleen maar: ik? Ik voelde me heel vereerd. Toen liepen we weg richting die romantische setting met auto en hebben we relaxed gepraat. En ja, daar was wel een vonk ja.'

Waar hebben jullie het allemaal over gehad? 'Wie we zijn, waar we vandaan komen en wat we doen. Hij was heel geïnteresseerd in mijn bedrijf en hij vond het bijzonder dat ik dat op redelijk jonge leeftijd ben gestart. Ik vond het leuk dat hij daar zo nieuwsgierig naar was. Verder hebben we het ook over eenzaamheid gehad, waar je maar een klein stukje van zag in de aflevering. Hij stelde zich heel erg open en vertelde ook over de mindere perioden in zijn leven en hoe hij er weer bovenop is gekomen.' 

Hoe ongemakkelijk was het dat alle andere meiden jullie konden zien?'Toen we naar de auto toeliepen en zag dat ze ons konden zien, dacht ik wel: dit gaat ongemakkelijk worden. Zit ik hier een drankje te doen, kijk ik hen recht aan. Maar toen we op de motorkap lagen en alleen naar elkaar en naar de sterren keken, was ik het binnen twee seconden vergeten. Toen waren we gewoon met z'n tweetjes.'

Lees ook: Bachelor-babbel met Maureen: dit gaat ze doen op haar date met Thomas

Stel dat ze jullie niet hadden kunnen zien, was er dan gezoend? 'Ik denk het niet. In een eerdere aflevering heb ik wel gezegd dat ik niet preuts ben met zoenen, dus ik had het niet ongemakkelijk gevonden, maar we waren echt met elkaar aan het praten. Het was niet het moment om ineens te gaan zoenen. We waren veel te geïnteresseerd in elkaar en veel te veel met het gesprek bezig. Misschien als het onze tweede date was geweest, dan wel.'

De verrekijker uit aflevering 1 heeft in ieder geholpen: je valt hem dit keer duidelijk op. Wat stond er eigenlijk in de berichten waar je het toen over had? 'We hadden een match op een datingapp en raakten aan de praat, wat we binnen een dag voortzetten op Instagram. De tweede dag dat we praatten werd bekend dat Thomas de Bachelor werd. Mijn vriendinnen zeiden toen: 'Meld je aan en ga met hem op date in Mexico!' Daarna stopte het contact tussen ons, omdat hij natuurlijk niet meer mocht daten. Een tijd later waren we op hetzelfde evenement en toen hij dat zag via mijn Instagram, stuurde hij nog: 'Huh, was jij er ook? Wat een gemiste kans dat ik je niet heb gezien.' Dat was voor mij de doorslag om me aan te melden. Wat heb ik te verliezen, dacht ik. Dat hij me niet herkende hoopte ik niet, maar had ik wel in mijn achterhoofd gehouden. Dus toen dat uiteindelijk ook zo was, kon ik daar wel om lachen.'