Marieke Elsinga: 'Ik denk vaak dat ik te veel ben'

In de jubileumeditie van &C Magazine blikt Marieke Elsinga terug op vijf jaar geleden en kijkt ze met Chantal naar waar ze nu staat. Ze bespreken hoe ze in die vijf jaar tijd gegroeid zijn, welke onzekerheden Marieke vroeger had en welke nog steeds spelen.

Je lijkt altijd zo vrolijk en positief. Of is dat een masker en gaat dat pas af als je met goede vrienden bent? 'Ik toets mijn onzekerheid weleens bij mijn vrienden. Dan vraag ik of ik inderdaad te druk was, of te veel aan het woord. Die ontkennen dat heel stellig. Dat menen ze, maar alsnog kan ik het moeilijk geloven. Het is echt doodvermoeiend, het kost zo veel energie en ruimte in mijn hoofd. Ik wil er echt vanaf. Met mijn ouders kan ik er ook goed over praten. Die zeggen dat ik dit altijd al had, dat ik de lat hoog leg en alle ballen hoog wil houden.' Welk advies gaven zij jou vroeger? Zijn er levenslessen van hen waar je nog steeds naar leeft? 'Op de middelbare school bleef ik in vier atheneum zitten. Dat kwam omdat ik allemaal activiteiten naast school deed: ik speelde in een musical, was begeleider van brugklassers, zat in allerlei clubjes. Ik moest óf naar de havo, óf het jaar overdoen. Mijn moeder gaf het advies naar de havo te gaan: 'Dat gaat je makkelijker af, maar dan heb je nog tijd voor de dingen die je écht leuk vindt, zoals theater.' Ik heb nooit druk van mijn ouders gevoeld. Geleerd dat ik gewoon iets moet doen waar ik blij van word.'

Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? 'Toch nog een jaar atheneum. Ik heb netjes mijn vwo-diploma gehaald, wat uiteindelijk niet eens per se nodig was, want daarna ben ik hbo gaan doen. Het voelde als falen als ik zou stoppen met vwo. Die lat hoog leggen en alle ballen hoog willen houden, zat er al heel vroeg in bij mij. Hoe doe jij dat eigenlijk? Voor mijn gevoel hou jij ook altijd drieduizend ballen tegelijk hoog.' Vroeger had ik altijd 'haast' en wilde ik ook alles tegelijk doen: theater, televisie maken, zingen, dansen, springen. Als mensen het hadden over een jetlag, wist ik niet eens hoe dat voelde. Het is leuk als je dingen kunt afvinken, maar ik heb geleerd dat je moet loslaten om ergens écht goed in te worden. Dus skipte ik de musicals. Bovendien: Marco was wel klaar met het feit dat ik elk weekend de hort op was. 'Sander heeft gelukkig nog niet geklaagd over mijn drukke agenda. Maar ik zou wel wat meer tijd voor vrienden willen hebben. Doordeweeks ben ik niet goed in afspreken. Ik ga om halfnegen naar bed. Spontaan op de fiets springen om even één wijntje te doen met iemand zit er niet in. Sommige vriendschappen verwateren. Het klinkt hard, maar ik heb best een groot sociaal leven, dan is het niet heel erg als bepaalde vriendschappen in kennissen veranderen. Andere vriendschappen zitten zo goed, sommige vriendinnen – Janneke en Vera bijvoorbeeld – ken ik al 31 jaar, bij hen weet ik dat ze er mijn hele leven zullen zijn.' Stel dat ik hen zou vragen: is Marieke de afgelopen vijf jaar veranderd als mens? Wat zeggen ze dan? 'Mijn werk heeft me niet veranderd. Ik ben nog altijd dezelfde Marieke als twintig jaar geleden. Oprecht. Ik heb minder haast met mijn carrière, ben niet meer zo hijgerig op zoek naar succes. Ik heb de baan waar ik altijd al van heb gedroomd en als mensen vragen wat mijn volgende plan is, denk ik: ik vind het wel effe goed zo. Ik heb meer aandacht voor privédingen. Binnen vijf jaar hoop ik een gezin te hebben met Sander, ik zou het heel leuk vinden om moeder te worden, kindjes te krijgen. Soms voelt het wel alsof ik daar haast bij moet maken.' Het interview en de fotoshoot met Marieke check je in de Jubileumeditie van &C Magazine, die nu in de winkels ligt. Of bestel 'm via &C Webshop.