S10: 'Mijn eerste ep 'Antipsychotica' was een noodkreet'

Stien (20): 'Als je naar mijn muziek luistert, weet je meteen wat ik heb meegemaakt. Ik was altijd al extreem gevoelig, maar op de middelbare school werd het erger. Te veel prikkels, te veel druk, ik voelde me continu ongemakkelijk en schaamde me voor alles. Ik durfde mijn veters niet te strikken als ze loszaten en naar school gaan was een hel. Zelfs aan de eettafel zitten durfde ik niet meer. Ik hoorde stemmen in mijn hoofd en dat maakte me depressief. Na een zelfmoordpoging op mijn veertiende belandde ik in een psychiatrische inrichting. Toen ik daaruit kwam, kocht ik een gitaar en ben ik gaan schrijven over wat ik heb meegemaakt. Mijn eerste ep Antipsychotica is geen sneer naar de ggz, maar wel een noodkreet om de jeugdzorg te verbeteren. Er gaat te veel fout. Zelf belandde ik na die zelfmoordpoging in de isoleercel, een traumatische ervaring. Muziek maken was een overlevingsmechanisme. Ik was helemaal niet bezig met een carrière in de muziek en had geen doel voor ogen. Dat ik in 2016 na die eerste ep werd gevraagd door een platenlabel kwam als een complete verrassing. Een jaar later bracht ik mijn tweede ep Lithium uit, vernoemd naar het medicijn dat ik slikte.

Op dit moment ben ik heel gelukkig. Er is niets meer wat me in de weg staat. Ik heb mijn leven heel rustig ingericht en leef als een huismoeder zonder kinderen. Dat ik naar de Herman Brood Academie ga, geeft mijn leven structuur. Verder probeer ik vooral op mezelf te focussen en de dingen die ik heb meegemaakt te accepteren. Als het heet wordt onder mijn voeten, kan ik het nu handelen. Voorheen was dat niet vanzelfsprekend: ik rende altijd weg en werd hysterisch als dingen heftig werden.

Ik had het meisje van vijf jaar geleden graag willen vertellen dat het allemaal goed zou komen. Tijd heelt alle wonden, maar daar moet iemand zelf achter komen. Het cliché 'na regen komt zonneschijn' gaat voor mij absoluut op. Dat hoor je ook op mijn laatste album Snowsniper, waarop meer ruimte is voor positiviteit. Wel met diepgang; oppervlakkige popmuziek zul je mij niet horen maken. Hiphop staat veel dichter bij het echte leven en de bijbehorende struggles.

Veel jongeren van mijn leeftijd zijn opgegroeid met The Opposites, zelf ben ik hiphop gaan luisteren door de Zweedse rapper en producent Yung Lean. Net als hij ben ik flexibel in genres. Dat maakt mijn muziek uniek, iets waar het in de Nederlandse hiphopscene nog weleens aan ontbreekt. Het is tegenwoordig niet meer nodig om zo commercieel te zijn. Vrouwelijke artiesten moeten vooral niet denken dat ze een bepaalde seksuele uitstraling moeten hebben om door te breken. Je hebt geen rondingen nodig om populair te zijn, of halfnaakt in clips te dansen om fans te bereiken. Al kunnen er nog wel stappen worden gezet. Zelf heb ik nooit echt te maken gehad met seksisme in muziek, ík bepaal wat ik mooi vind. Ik laat me niet downgraden door artiesten met wie ik samenwerk. Ik doe niet aan concessies.'

Wapenfeit Bracht in 2019 haar album Snowsniper uit en heeft haar eerste tour achter de rug. Stond eerder al op de bühne in Carré tijdens Wende's kaleidoscoop, de show van Wende Snijders.

Op de plank Stien won twee keer een Edison in de categorie Alternative: in 2020 en 2021. Daarnaast maakte VPRO-platform 3voor12 een docu over haar die je op YouTube kunt bekijken: S10: Storm om mij heen.

Droomt van 'Ik wil heel graag grote shows neerzetten. In een kerk, met een orkest of met visuals. Sowieso met Sim Fane als producer. Hij maakt bijna alle beats van mijn nummers en is een goede vriend van me.'