Dit bizarre feit wist je nog niet over je favoriete vakantieland

We geven het maar meteen eerlijk toe: wij wisten dit niet.

Geen homohuwelijk Italië is het laatste land in West-Europa waar het homohuwelijk niet erkend wordt. Enkel koppels van verschillend geslacht kunnen er onder het burgerlijk recht trouwen, en ook homohuwelijken die in het buitenland zijn afgesloten hebben geen juridische betekenis. In andere woorden: in het land van de laars is nog stééds niet iedereen gelijk. Even voor de beeldvorming: in Nederland kunnen koppels van hetzelfde geslacht al sinds 1 april 2001 met elkaar in het huwelijksbootje stappen, waarmee we het eerste land ter wereld waren. In 2003 volgde België en daarna erkenden ook Spanje, Canada, Zuid-Afrika, Noorwegen, Zweden, Portugal, Ijsland, Argentinië, Denemarken, Brazilië, Frankrijk, Uruguay, Nieuw-Zeeland, Luxemburg, de Verenigde Staten, Ierland, Colombia, Finland, Malta, Duitsland, Australië, Oostenrijk, Taiwan, Ecuador, het Verenigd Koninkrijk, Costa Rica, Chili, Zwitserland, Slovenië, Cuba, Mexico, Andorra, Nepal, Estland en Griekenland het homohuwelijk. Een hele rits aan landen (alhoewel, elk land dat hier niet tussenstaat is er één te veel), maar Italië dus niet. Een geregistreerd partnerschap tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is trouwens wel mogelijk, dat werd in 2016 ingevoerd, maar het huwelijk nog altijd niet. Geen ouderlijke rechten En dat is niet het enige. Nadat de extreemrechtse Giorgia Meloni (een vrouw, dat dan weer wel) in 2022 premier van Italië werd, is het ook achteruit gegaan met de rechten van same-sex parents in het land. Zij voerde in maart 2023 in dat enkel de biologische ouders van een kind op de geboorteakte vermeld mogen worden. Stel dat twee mannen een kind hebben gekregen via een draagmoeder, dan mag dus slechts één van hun namen erop. Dat is niet alleen heel pijnlijk voor de andere ouder, het brengt ook allerlei wettelijke complicaties met zich mee. Die variëren van niet gemachtigd zijn om het kind naar de dokter te brengen, tot aan geen belangrijke gezondheidskeuzes kunnen maken als het kind ziek wordt of nog erger: geen rechten hebben mocht de biologische ouder overlijden en het kind zelfs kunnen verliezen. Lees ook: Wil je weten: dít is waarom de L altijd vooraan staat in LHBTI+ Conservatief as fuck Hoe dat in godsnaam kan? Italië is een conservatief land, waar de invloed van de Rooms-Katholieke Kerk nog altijd groot is. Zo protesteerde het Vaticaan in juni 2021 nog tegen een wetsvoorstel dat discriminatie en geweld gericht op de LGBTQ+-gemeenschap zou afstraffen, omdat 'dat religieuze vrijheden zou beperken', wat dat ook mag betekenen. Datzelfde wetsvoorstel werd in oktober van datzelfde jaar officieel afgewezen door het senaat (131 stemmen voor, 154 stemmen tegen). Kortom: dat conservatieve gedachtegoed zit diep, en dat zal niet snel veranderen met Meloni aan de macht. De politicus kan gekenmerkt worden als populistisch, nationalistisch en conservatief. Ook zet ze haar christelijke achtergrond graag in, zo is haar bekendste (vertaalde) uitspraak: 'Ik ben Giorgia, ik ben vrouw, ik ben een moeder, ik ben Italiaanse, ik ben christen. Dat pakt niemand van me af.' Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je je niet voor LHBTQ+-rechten inzet, maar dat betekent het in haar geval dus wel. Een laatste, ongelofelijke quote die we nog willen delen is van politicus Fabio Rampelli, lid van de Kamer van Afgevaardigden in Italië en onderdeel van Meloni's partij Fratelli d'Italie. Op Vaderdag plaatste hij namelijk het volgende op Facebook: 'Best wishes to.. those who, unable to have children because they love another man, keep their desire to themselves and do not make selfish choices to the detriment of the women whose eggs they buy and womb they rent for nine months.' Zie je nou wel Niets gelogen aan dat 'bizar' in de kop, toch? We kunnen in ieder geval wel stellen dat Italië niet goed, zeg maar gerust verkeerd, bezig is. En niet alleen Italië trouwens, ook Oost-Europese landen als Kroatië, Hongarije, Tsjechië, Cyprus, Montenegro, Letland, Monaco en San Marina gedogen enkel een geregistreerd partnerschap en geen huwelijk, om nog maar te zwijgen over de plekken waar beiden niet is toegestaan. En voordat we onszelf nu gaan zitten vieren vanwege de rechten in Nederland, ook hier lijkt de acceptatie sinds een aantal jaar af te nemen. De enige mogelijke conclusie? We moeten aan de bak met z'n allen, en dat moeten we blijven. En iedereen die nog twijfelt aan of Pride wel nodig is? Lees je 'ns in, gek.