Omdat ik geen ondergoed aan heb, sta ik letterlijk bloot

Iets te enthousiast plof ik op een bank in de lounge van het chique Waldorf Astoria Hotel in Amsterdam. En terwijl ik ga zitten, hoor ik de helaas inmiddels bekende geluiden: krak, tjak. Ja hoor, ik ben weer uit mijn broek gescheurd. Dit keer een mooie leren skibroek die ze nu heel hip stirrup noemen.

Zonder te ver af te wijken van mijn initiële probleem, wil ik toch even zeggen dat ik zo moe word dat namen van dingen die we allemaal kennen steeds veranderen. Wat nou stirrup? Het is gewoon een skibroek. Zo heetten die broeken toen ik tien was en jankend bij C&A mijn moeder smeekte of ik er eentje mocht. Mijn beste vriendin had hem al maanden en stak me de ogen uit. Ik zou en moest ook een skibroek. 

**Lees ook: Olcay: 'Een tienstrippenkaart bij de psychiater had me meer geholpen'

**Anyway, terug naar die bewuste vrijdagmiddag in mijn uitgescheurde leren SKIBROEK. Ik kijk de ober aan en hoop zo dat hij niet hoorde dat m'n broek scheurde. Maar nadat hij me vraagt wat ik wil drinken, loopt hijweg. Snel kijk ik wat de schade is. Tot mijn grote schrik zie ik dat de naad volledig gescheurd is. Gelukkig heb ik een lang colbert aan zodat ik het enigszins nog wat kan verbergen.

Ik moet meteen denken aan die winkelopening in Haarlem vorig jaar. Dat was serieus een van de gênantste momenten uit mijn leven. Het was een warme zomerdag en ik had een beige broek van licht katoen aan die een beetje doorscheen. Ik had besloten geen onderbroek aan te trekken, omdat je die in elke kleur toch bleef zien. Daarboven een korte blouse die net op de band van mijn broek viel.

Eenmaal aangekomen sta ik gezellig te kletsen met een vrouw als er iemand langsloopt en iets laat vallen. In een snelle beweging duik ik naar de grond om dat wat gevallen was op te rapen en aan de voorbijganger terug te geven. Terwijl ik voorover buk, hoor en zie ik mijn broek uitscheuren. Ik overdrijf niet als ik zeg van naad tot naad, van voor naar achteren. Omdat ik geen ondergoed aan heb, sta ik letterlijk in mijn blootje. 

**Lees ook: Olcay: 'Ik was van een leuke cup B naar een dubbel D gegaan'

**Compleet in paniek kijk ik om me heen en terwijl ik niets anders zie dan geschrokken gezichten, rent een vriendin op me af. 'Moet ik voor of achter je staan?' vraagt ze. 'Waar het erger is!' roep ik. Ze kijkt naar het rampgebied en zegt dat ze wel voor me blijft staan. Ik kijk naar wat zij aan heeft, op jacht naar iets wat me kan bedekken. Helaas heeft ze een vrolijk niemendalletje aan. Mijn vriendin geeft me een handtas om m'n billen mee te bedekken.

Half kreupel en angstig dat ik dat wat ik nog wel aan heb ook ga kwijtraken, loop ik achter haar aan naar de parkeergarage. Daar schieten we in een enorme lach. Tranen rollen over onze wangen. Eenmaal in de auto kijkt ze me aan en zegt: 'Schat, op die kleding van nu kun je niet meer rekenen. Het is klote kwaliteit.' Ik zeg dat ze lief is, maar dat dit al de derde keer is dit jaar dat ik uit mijn broek scheur en dat geen ondergoed dragen eigenlijk nooit een goed idee is. Ik verlang naar mijn ouderwetse skibroek van C&A, die scheurde nooit.

Olcay Gulsen (41) kan presenteren, heeft humor en over veel zaken een mening. Goeie mix voor een succesvolle carrière op tv. Ze luistert het liefst naar Charles Aznavour en eet graag bij Cecconi's in Londen. Als het even kan samen met vriend Ruud de Wild. Elke maand schrijft ze een column voor &C Magazine. Deze column vind je in het maartnummer van &C Magazine 'Ik Wist Het' .