Ik kan daar oprecht een rotgevoel van krijgen. Want: waarom gaan de leukste momenten altijd het snelst voorbij? Hetzelfde geldt voor mij voor de zomer. Ik hou met heel mijn lijf en heel mijn hart van de zomer. Daarom doe ik er altijd alles aan om de zomer te koesteren en zo lang mogelijk te laten duren – zelfs als meteorologen me in m’n gezicht uitlachen. Ik kan er niks aan doen, ik ben een sukkel voor de zomer.

Tenminste, mits het een clichézomer is met hitte, veel zon, waterpret, een reis naar daar waar het nog warmer is, van die bedrukkende zware lucht, lang en laat op een terras zitten, non-stop blote benen, klagen over zonnesteken, het onvermijdelijke vervellen, ijsjes, warm asfalt en het strand. Ja, daar word ik ­begin juni al melancholisch van. En dan niet omdat ik zo in het moment leef en aan het genieten ben, nee: ik leef te veel in de toekomst en kan al droevig worden van het idee dat het in juni ­alweer bijna oktober is. Zo’n doem­denker ben ik dus.

Een van de manieren waarop ik hiermee omga, lees je hierboven. Ik vind dat de zomer van eind mei tot eind september loopt. Ik probeer de zomer altijd te rekken. Het helpt ook absoluut om in oktober nog een vakantie te plannen naar ‘het zuiden’. Al ga je naar Frankrijk, het is er sowieso warmer dan hier. Erger nog: op vakantie gaan in de zomer doe ik zeker wel, maar voelt altijd een beetje zonde.

Ik krijg nergens zo veel cognitieve dissonantie van als in juli op ­vakantie gaan en dat het dan in Nederland even warm is als op mijn vakantiebestemming. Ik bedoel: hallo, dat is niet wat we hebben afgesproken. Het hoort te regenen bij jullie. Mijn absolute nachtmerrie is dat ik ergens naartoe vlieg, rij of trein en dat het vervolgens kouder is dan waar ik vandaan kom. Wintersport is dan ook een scheldwoord in mijn boekje.

Daarnaast blijf ik zo lang als mijn lijf het toelaat in te koude kleding lopen. Ik weet dat we graag meewarig naar Australische toeristen kijken die in februari op teenslippers en in korte broek door onze hoofdstad sjokken, op zoek naar de dichtstbijzijnde Nutellawafelzaak, maar ik ben ook zo – zij het iets gematigder en stijlvoller natuurlijk.

In een ideale wereld heb ik van mei tot en met september blote benen… en voeten. Hoe vaak ik wel niet ‘Oeps, ik had het weerbericht niet gecheckt’ heb gestameld als er weer eens iemand kwam peilen waarom ik in vredesnaam open schoenen draag in een zomerse plensbui. Ik weiger gewoonweg om een panty, broek of wat dan ook aan te doen als het in mijn agenda hartje zomer is. Plensbui of niet, het is zomer en we gaan er verdomme van genieten. En waag het niet om al over kerst te beginnen!