Word je al pissig van al deze informatie? Ik wel

Maar luister even: ik geloof dat een extreme vorm van bingewatching, het achter elkaar consumeren van zoveel mogelijk afleveringen van een serie in één sessie, schadelijk kan zijn voor sommige mensen. Geen paniek, ik zuig dit niet uit mijn duim.

Twee dagen voor het schrijven van deze column verscheen op een medische site een onderzoek van de Amerikaanse variant van het CBS waaruit blijkt dat tachtig procent van de Amerikanen dagelijks tv kijkt, en dat de gemiddelde persoon van vijftien jaar of ouder bijna drie uur per dag voor de tv zit.

En nee, bingen veroorzaakt geen directe medische issues, je moeder overdreef toen ze vroeger vertelde dat je vierkante ogen zou krijgen als je nog meer tekenfilms keek. Maar overmatig tv-kijken – praktisch mijn hobby inmiddels – creëert wel gedragspatronen die bij jong en oud voor gezondheidsproblemen kunnen zorgen. Je zit meer en praat minder met partner, kind of andere huisgenoten. Het kan je in een neerwaartse spiraal houden als je al met depressies kampt.

Als je aan bingen denkt, denk je misschien aan comfortabel op de bank zitten met een fleecedeken en Bridgerton aan, maar in het onderzoek namen ze dus ook de iets minder aantrekkelijke vormen van bingen mee. Stelselmatig, voor bedtijd, video’s kijken op het kleine scherm van je telefoon is bijvoorbeeld ook funest voor je slaap.

Uit een ander onderzoek bleek dat kinderen die rond bedtijd nog op een scherm(pje) keken twintig minuten korter sliepen dan kids die dat niet deden. En wat mij betreft: slapen in een luxe slaapkamer met een tv aan de muur staat ook garant voor minder en slechter slapen. En een slechte nachtrust kan leiden tot allemaal verschrikkelijke dingen als diabetes, hart- en vaatziekten en herseninfarcten. O ja, en natuurlijk minder seks, plezier en beweging.

Zo, word je al pissig van al deze informatie? Ik wel namelijk. Ik zal je zeggen waarom. Ik ben een jonge, werkende moeder met een kind van anderhalf dat – zoals kinderen van anderhalf dat doen – veel van m’n energieniveau vraagt. Overdag staat nou eenmaal (op dat ene middagdutje na) geheel in het teken van het kleine mormel of werk. Als mijn vriend en ik eindelijk op de bank ploffen met een Knorr Wereldgerecht op schoot hebben we geen puf voor een potje Rummikub of een boek. We willen verdoofd worden, meegenomen naar een andere wereld, ons verliezen, tegen elkaar aan kruipen, niet met elkaar praten (oké, behalve korte dialogen over wie die ene acteur ook alweer is, ik weet zeker dat ik ‘m ergens van ken) en volledig relaxen.

Bingen is voor mij ontspanning. Misschien daardoor zelfs een hobby geworden. En begrijp me niet verkeerd, ik voel aan alles in mijn luie lijf dat ik beter een ommetje kan maken dan de zoveelste show over draken, incest en ridders aanknallen, maar ik ben ook gewoon heel moe. Dus wat moet ik nu?