Met z’n nieuwe rugtas, die meer hem draagt dan andersom, slentert hij z’n nieuwe school binnen, op weg naar groep vijf. Hij gaat liever alleen. Zo groot, maar tegelijkertijd nog zo klein. Twee jaar geleden onderging hij hetzelfde, maar dan op een andere school op een andere plek.

Niet per se een daverend succes. De meesten keken over hem heen. Ik vond dat irritanter dan hijzelf. Als moeder stond ik aan de zijlijn. In mijn fantasie pakte ik ze bij hun poloshirt en dunne bovenarmpjes om ze te dwingen ja te zeggen als hij vroeg of zij met hem wilden spelen. Maar ik hield mij gedeisd en hoorde ze teleurstellend vaak nee zeggen.

Vlak voordat hij z’n nieuwe school betreedt, kijkt hij nog een keer om en zoekt hij mijn gezicht. Ik probeer scheel te kijken. Hij schudt z’n hoofd en loopt door.

Het liefst loop ik mee naar binnen. Ga ik naast hem zitten aan het tafeltje op het te kleine stoeltje. Als de meester vraagt of iemand iets wil vertellen, steek ik mijn vinger op. Zodra hij mij de beurt geeft, zal ik aan iedereen vertellen dat hij echt een leuke jongen is. Dat hij net als alle andere kinderen ook irritant kan zijn. Dat ik hoop dat ze begrijpen hoe spannend het is om op zijn leeftijd weer een nieuwe klas te moeten binnenstappen. Ik vertel ze met liefde dat je vreselijk met hem kan lachen. En dat zijn gekke, rare en soms bizarre fantasieverhalen een manier zijn om zich staande te houden. Maar het liefst vraag ik ze om vooral lief voor hém te zijn.

Ik blijf onhandig op het schoolplein staan. Zo nonchalant mogelijk kijk ik om me heen en scan de ouders. Het is per slot van rekening ook mijn derde schoolplein.

Uit ervaring weet ik dat leuke vaders en moeders het schoolpleinleven draaglijk maken.

De jongste trekt aan mijn arm. Zijn nieuwe kleuterklas wacht op hem. Van hem mag ik wel mee naar binnen. Ik moet diep bukken voor het kleine stoeltje. Hij kruipt bij mij op schoot. Ik stop mijn neus in z’n krullen. Gezichten vol snot en rode wangen staren ons aan. Bleven ze maar voor altijd kleuter. De juf vraagt me de klas te verlaten. Hij glijdt van mijn schoot, geeft een kus en verdwijnt in de knutselhoek. Met de jongens komt het wel goed.

Nu ik nog.