Mijn zoon verandert binnen een paar tellen in een hondsdolle zwerfhond

Als ik onze zoon van school ophaal, komt hij vrijwel altijd met een vriendje op me afgelopen. 'Mag Johan bij me komen spelen?' En ik heb bijna altijd een smoesje. 'Nee, ons huis is afgebrand. We wonen de komende tijd in een tweesterrenhotel.' 'O maar, hebben jullie het nieuws niet gehoord? Er is een tijger uit Artis ontsnapt en die zit verstopt in ons huis.' Maar heel soms ben ik niet scherp en dan fiets ik niet veel later toch met twee mannetjes terug naar huis.

Twee kinderen. Het lijkt geen groot aantal en dat is het ook niet, maar bij een hoeveelheid kinderen gaat het nooit om aantal, maar om de invloed die ze op elkaar hebben. Mijn zoon heeft vriendjes die hem niet kunnen beïnvloeden. Fijne, verlegen jongens. Ik ben dol op die gastjes, maar hij heeft ook een paar vrienden die hem wel kunnen beïnvloeden. Noem het sekteleiders. Kleine, snoepverslaafde, allesverwoestende, nooit de waarheid vertellende sekteleiders. En ik ben ook wel dol op die gastjes, maar alleen wat minder. Grotendeels omdat ze over de kracht beschikken om het gedrag van onze zoon te veranderen.

Onze zoon is een tamme hond. Een zielsgelukkige, tamme hond, maar als er dan zo'n jongetje komt spelen, verandert hij binnen een paar tellen in een hondsdolle zwerfhond. Zo is hij al zijn hele leven een zitplasser, maar als zo'n vriendje er is plast hij opeens staand en laat hij de vloer van ons toilet als Finland achter. Finland is het land van de duizend meren, vandaar.

Gisteren vierden we de negende verjaardag van onze zoon. Er waren veertien kinderen. Veertien is 1+13. Ik begon de dag met zo'n flesje alcohol waarvan er altijd een paar in hotelkoelkastjes staan. Voor wie maken ze deze minuscule flesjes toch, denk je als je ze ziet staan, maar nu weet ik het. Voor ouders die een kinderverjaardag op de planning hebben staan. Ik begon met het kleine flesje gin en stopte het flesje wodka in mijn jaszak voor later. Mijn vrouw zat in een taxibusje met zeven kinderen en ik zat ook in een taxibusje met zeven kinderen. De taxichauffeur zag hoe ik het flesje wodka opendraaide. Ik zag begrip in zijn ogen. Hij wees naar een foto op zijn dashboard. Ik telde zes kinderen op de foto.

Na de verjaardag mocht ik van mijn vrouw de goodiebags uitdelen aan de kinderen. Dat moet tegenwoordig. Twee uur zwemmen en oerdegelijk fastfoodvoedsel is niet meer genoeg. Een paar dagen eerder was ik chef-goodiebag. Op tafel lagen veertien zakjes, veertien jojo's en heel veel snoep. In de taxi naar huis keken mijn vrouw en ik elkaar aan. Ze vroeg of ik gedronken had. Ik zei dat ik winegums had gegeten. 'Ik ben blij dat wij er maar één hebben,' zei ze. 'Ik ook,' zei onze zoon, terwijl hij vol onbegrip naar zijn jojo keek.