Ik kan best zelf een schone boxershort uit de la pakken

Door het hele huis hangen papiertjes en liggen stapels kleren. Op een A4'tje in de keuken staan de instructies aangaande de brood- en fruittrommels. Alsof ik nog nooit een granny smith in stukken heb gesneden. Op maandag krijgt onze zoon peer, op dinsdag banaan, op woensdag druiven en appel, op donderdag mango en op vrijdag twee mandarijntjes. Ik kijk naar onze fruitschaal en zie alleen maar knoflook liggen. Ik leg knoflook steevast in onze fruitschaal. Gewoon om het fruit in de war te brengen. Verward fruit smaakt lekkerder.

Op de achterkant van het papier staat een tekening van een boterham. Op de dag dat mijn vrouw naar India vertrok, heeft ze een ­boterham voor mij getekend. Het is net Romeo en Julia. Mijn vrouw is een intrigerend schepsel. Een enigma. Door de boterham staan twee strepen. De strepen geven precies aan hoe ik het brood in stukken moet ­snijden. In vier stukken dus. En er staat dat ik rustig aan moet doen met de boter. Mijn zoon klaagt al jaren dat ik ietwat te genereus ben als het op het smeren van boter aankomt. Vandaar. Dat is kennelijk dus mijn leven. Ik had het ook graag a­nders gezien, maar ja, dit is mijn leven. Ik word aan­gesproken op mijn botergebruik. Het is werkelijk waar een godswonder dat ik af en toe nog een erectie kan ­krijgen.

Op een papiertje naast de kapstok staat bij wie onze zoon deze week gaat spelen. Hij gaat drie keer ergens anders spelen. Dat is mijn eigen schuld. Ik wil niet dat iemand bij ons komt spelen, dus speelt hij heel vaak bij andere kinderen. Op het papiertje staat waar de vriendjes wonen en hoe ik naar ze toe moet fietsen.

NB! De brug bij de Nieuwe Spiegelstraat is afgesloten. Even omfietsen dus. Is goed voor je!!

In mijn slaapkamer liggen vijf ­stapels kleren en in die van mijn zoon liggen er zeven. Hij heeft deze week twee keer gym. Ik ben een man van tweeënveertig-en-een-half. Het is net alsof ik niets zonder haar ben. Niets zonder haar kan. En ik ben misschien ook wel minder zonder haar, maar ik kan best zelf een schone boxershort uit de la pakken.

Mijn zoon rent op me af op het schoolplein. Hij geeft me een knuffel, omdat hij weet dat ik een knuffel wil, maar zelf heeft hij er niet heel veel zin in. 'Er zat echt ­precies genoeg boter op mijn brood vandaag. Je leert het, pap,' zegt hij. Dit is mijn leven. Het is een mooi leven. Verwarrend, dat wel. Ik voel me vaak een banaan naast wat ­teentjes knoflook, maar het is een mooi leven. Ik ben overduidelijk met mijn neus in echt precies genoeg boter gevallen.