In de schoolreisbus zijn tien nachtclubdanseressen aan het dansen

Column

In de schoolreisbus zijn tien nachtclubdanseressen aan het dansen

James Worthy
Door

James Worthy

Gepubliceerd op

21 februari 2023 om 20:00

Bron / Fotografie

Fotografie: Aisha Zeijpveld

Gepubliceerd op

21 februari 2023 om 20:00

Bron / Fotografie

Fotografie: Aisha Zeijpveld

We zitten met dertig man in een schoolreisbus zonder toilet. Een vriend gaat over een paar maanden trouwen en daarom slaap ik de komende twee nachten niet thuis. Ik ben nooit fan geweest van vrijgezellenfeesten, omdat ik alleszins weet hoe en wat ik ben.

Nee, ik weet hoe ik was en wat ik was. Ik was onbegrensd in al mijn enthousiasme. Zach Galifianakis in The Hangover. En ik was dorstig, o ik was zo dorstig als het hart van een verliefde tiener. Maar sinds ik vader ben, zit mijn onbegrensdheid achter slot en grendel. Vroeger had ik niets te verliezen, maar vandaag de dag heb ik alles te verliezen. De liefde voor een vrouw kan een man prachtig roekeloos maken, maar de liefde voor een kind maakt vooral voorzichtig. Eigenlijk wilde ik dus helemaal niet meegaan dit weekend, maar soms moet je iets doen zodat je het daarna vijf jaar niet meer hoeft te doen.

Op de onderste verdieping van de schoolreisbus zijn tien nachtclubdanseressen aan het dansen. Op een stoel in het midden zit een volwassen man een krentenbol te eten. Hij tikt op zijn buik en zegt dat hij straks harder kan drinken, omdat hij nu een krentenbol aan het eten is. Met een flesje water in mijn handen sta ik tussen de schaars geklede dames te papadansen. Een meisje met fluorgroene lippenstift vraagt aan me hoe oud ik ben. Ik wil haar mijn leeftijd niet geven, dus geef ik haar maar mijn voornaam. Ze vertelt over haar dromen en over dat ze eigenlijk schilder is.

Ik luister naar haar met mijn ogen dicht. Ik wil niet tegen haar zeggen dat mijn droomvrouw een schilder is. Dat lijkt me zo mooi. Dat ik aan de eettafel zit te schrijven en dat zij in mijn oudste overhemd een fruitschaal aan het schilderen is. Spetters overal. Haar creativiteit die afgeeft op mij en andersom. Ze ruikt ook lekker. Ze ruikt alsof ze nooit meer hoeft te douchen. Ook doet ze me denken aan een kwal. Als klein kind was ik bang voor kwallen, maar aan de andere kant vond ik ze mooi. Vrouwelijk en hypnotiserend. Ik was bang voor kwallen, tot ik een kwal zag. Ik werd rustig van die dansende tentakels. Ik werd rustig van het wachten op de pijn.

De man die trouwen gaat zit boven. We kennen elkaar van het studeren. Hij vraagt aan me waarom ik nog niet getrouwd ben. 'Omdat het voor mij niets toevoegt. Mijn vrouw is mijn vrouw. Alles aan onze liefde is ook buitengewoon zonder ambtenaar. Een kerk of een jurk zal mijn hart niet groter voor haar laten kloppen. Mijn hart klopt al op zijn allergrootst. Maar ik ben blij voor jou. Jou gun ik een mooi huwelijk.'

'En wat vind je van dit feestje?' vraagt hij, terwijl hij een bierflesje met een ander bierflesje opent. 'Ik ga eerlijk tegen je zijn. Ik ben best bang voor een terugval. Jij weet hoe ik vroeger was. De nacht was altijd jong, omdat ik de nacht ieder uur in de Fontein van de Eeuwige Jeugd onderdompelde.' 'De nacht kon jou zo mooi laten kwispelen, James. Daarom noemen we je nog steeds Zach Galifianakis. Maar waarom eet je eigenlijk een krentenbol?' 'Dan kan ik straks harder drinken, vriend,' zucht ik.

Lees meer in &C's editie #3

6 ,95

delen
James Worthy

James Worthy (42) is schrijver, journalist en columnist. Hij zette zijn eerste stappen bij jongerentijdschrift Break-Out!. Daarnaast schreef hij een hoop boeken, waarvan In de buik van de wolf de meest recente. James woont met Artie en James (de zevende) in Amsterdam. Zijn columns lees je elke maand in &C the magazine.

Meer van deze auteur

Wil je ook lezen