Ik was ervan overtuigd dat mensen die vreemdgaan evil zijn

Een van de redenen hiervoor is dat ze niet slechts gossip brengt (iets waar ik wél heel erg van hou), maar tegelijkertijd ook bijna altijd een moreel oordeel velt over de mensen over wie ze iets zegt.

Tuurlijk, dit doen we allemaal wanneer we roddelen of genieten van juicy verhalen over andermans leven. Maar bij haar voelt het soms als regelrechte minachting. Meer dan elk ander juicekanaal of pulpblaadje dat over celebs schrijft. Haar favoriete hangijzer: mensen die vreemdgaan.

Ik was ooit ook zo. Ik was ervan overtuigd dat mensen die vreemdgaan evil zijn en verbannen moeten worden uit de maatschappij. En als je dan ook nog eens wereldberoemd of polderfamous bent, waar haal je dan helemaal het lef vandaan je partner te bedriegen? Iedereen kijkt mee, hoe gênant? Gedeeltelijk sta ik nog achter die overtuiging.

Vreemdgangers maken domme, egoïstische beslissingen, denken alleen met hun pik of kut, zijn te laf of juist opportunistisch om hun relatie te beëindigen voor ze met een ander aan de haal gaan en ze draaien er hun hand niet voor om om een ander te kwetsen. Maar inmiddels kan ik het ook iets meer in een context plaatsen van een wereld waarin veel ergere dingen gebeuren.

Nou hoor ik jullie juicegeile breintjes meteen ratelen: is Carmen zelf buiten de deur aan het pissen met een collega? Heeft haar vriend haar bedrogen met die geile meid van de bakker? Is onze rationele columnist dingen pertinent goed aan het praten om haar eigen hachje alvast te redden voordat er gênante informatie over haar naar buiten komt? Nee lieverds, niets van dat. Ik denk dat ik gewoon ouder ben geworden, vaker met best gezellige vreemdgangers heb gepraat en wat genuanceerder ben gaan denken.

Mensen die vreemdgaan hebben niemand koud gemaakt, zijn geen nazi’s en krijgen geen strafblad voor hun buitenrelationele neuksessies. Ze verpesten ‘slechts’ de relaties met hun geliefde, hun eventuele kinderen en dit allemaal voor een paar uur spanning. Dom, maar geen kindermoord. Wat mij en mijn relaties betreft is het nog altijd een kwestie van ‘eenmaal is scheepsrecht’ als het gaat om elkaar vergeven na een slippertje. Ik gok wel dat dit is omdat ik het nog nooit mee heb gemaakt. Misschien ben ik inmiddels een stuk vergevingsgezinder geworden? Laten we er alsjeblieft nog even lekker niet achter komen.

Als mensen elkaar een tweede, derde of vierde kans willen geven, is dat zijn of haar keuze. Het is jouw relatie en het zal me aan m’n reet roesten hoe graag jij bedrogen wil worden, hoe open de relatie nu is en wat jullie ‘afspraken’ zijn. Moeten we daar met z’n allen een oordeel over vellen? En sterker nog, moet die zure juicetrien daar een oordeel over vellen? Zolang er geen doden of gewonden vallen en we het nog altijd over twee weldenkende volwassenen hebben, mogen ze het van mij lekker zelf uitzoeken. Veroordelen kan ook gewoon in stilte.