Is het nog wel van deze tijd dat onze kinderen 5 dagen per week naar school gaan?

Ik weet zelf nog wat een opluchting ik het vond toen ik naar de middelbare school ging en dat er een blok Frans uitviel. Waardoor ik opeens alleen thuis was. Een leeg huis voor mezelf, wat een vrijheid! Ik bakte dan opgebakken rijst met kaas (don’t judge) en was intens gelukkig. Of, als ik mijn sleutel vergeten was (dit gebeurde vaak), dan klom ik via het dak naar de achtertuin, waar ik in het schuurtje friet ging bakken om warm te blijven tot mijn moeder thuiskwam. Zelfs toen voelde ik, bevroren vingers en al, een vrijheid.

Ik vind het eigenlijk wel gek. Dat wij als ouders vijf dagen school intens vinden voor onze kinderen maar toch het systeem gewoon accepteren zoals het is. Waar parttime werken voor volwassenen steeds normaler wordt, is het bij kinderen niet eens een gesprek dat gevoerd wordt. “Wij zijn er groot op geworden dus waarom zij niet?” Ook denk ik dat veel ouders (ik ook) het spannend vinden “Hoe gaan we dat doen qua tijd?” Maar is het idee, met een groeiend tekort aan leraren, nog wel zo gek? Stel dat ouders gecompenseerd worden om hun kinderen twee dagen per week thuisonderwijs te geven? 

Ik sprak een vrouw die een wereldreis aan het maken is en haar kinderen slechts een uur per dag thuisonderwijs geeft.  Voor de rest speelt ze tikkertje op de Chinese muur en zwemmen ze in een turquoise zee. Een uur per dag?! Ik kan het amper geloven. Maar als je bedenkt dat er 28 kinderen in een klas zitten en je verdeelt dat getal met de schooltijd, dan lijkt het opeens zo gek niet meer. Wat ik denk dat we ervoor terugkrijgen zijn kinderen die meer rust in hun hoofd hebben. En ouders die makkelijker op vakantie kunnen gaan. Rekenen leren door kokosnoten te tellen in een palmboom? Count me in.