Sexy time - De bruiloft #3: 'Voel je wat je met me doet?'

Dit gaat te snel. Dit gaat al veel te ver. Even schieten mijn gedachten naar Dario. Het zou beter zijn om te wachten met deze flirt en eerst alles met hem af te handelen. Ik weet allang dat we op het punt gekomen zijn dat we beter ieder onze eigen weg kunnen gaan, en toch blijf ik het uitstellen.

Het slaat helemaal nergens op. Als ik het een paar maanden geleden al had gedaan was dit wellicht het begin van een mooi nieuw hoofdstuk geweest. Nu zal het, wat het ook zal worden, besmeurd zijn met mijn verraad.

Maar deze hele dag, dit kasteel, de entourage aan mensen en bezoekers, niets doet me eraan herinneren dat dit de realiteit is. Alsof we op een eigen eilandje zitten en alles wat zich hier afspeelt dan ook tussen deze prachtige weelderige muren blijft. Wat ik voel valt niet te ontkennen. Alles in het leven is timing, en dus ook dit wat zich precies hier en nu afspeelt. De magie van het moment mag niet verloren gaan. Ik zal het mezelf nooit vergeven, en de vergiffenis van Dario is me helaas minder waard dan die van mezelf. Ik voel me een slechte vrouw, en vreemd genoeg wakkert dat alleen nog maar meer het vuur aan van de passie tussen mij en de vreemdeling voor me.

Jeroen neem nog een slok van zijn wijn, en lijkt met zijn nieuwsgierige ogen dwars door me heen te kijken.

'Vertel, Adrianne, wat zijn je dromen?' vraagt hij kalm.

'Mijn dromen?' ik proest het bijna uit.

'Ja, je dromen? Wat is het allerliefste dat je zou doen? Waar ga je van glimlachen?' zijn intonatie blijft serieus, en ik voel me even uit het veld geslagen.

'Heb je even?'

'Ik heb de hele nacht.'

Blozend kijk ik hem aan, mijn hart kan niet geloven dat ik een man getroffen heb die daadwerkelijk geïnteresseerd is naar wat ik te vertellen heb en daar ook kláár voor zit. Bij Dario mag ik al in mijn handjes knijpen als ik tussen zijn verhalen door een paar seconden wat over mijn dag kwijt kan. En wanneer hebben wij voor het laatst uren gekletst over onze dromen voor de toekomst? Ehm, nooit!

De triestheid van de situatie doet mijn mondhoeken naar beneden buigen.

Alsof hij zonder woorden direct ziet wat er gaande is, pakt Jeroen mijn hand vast, en hij trekt me mee richting de dansvloer.

'Vanavond is van ons en vanavond gaan wij plezier maken. Kom schoonheid. Je bent te leuk om niet gelukkig te zijn. Laten we het leven vieren.'

Bij ieder ander zou ik tenenkrommend nee gezegd hebben en walgend weggelopen zijn om zijn cliché oneliners, maar iets aan hem laat me twijfelen aan alles wat ik voorheen dacht. Hij lijkt onaangetast door de wereld om zich heen. Hij beweegt zijn lijf alsof niemand kijkt en alsof het hem ook vooral niets kan schelen wat iemand van hem vindt. Zijn sierlijke passen en zijn statige voorkomen geven hem juist dat ontastbare wat hem oh zo verleidelijk en sexy maakt. Ik wil er een stukje van happen. Ik wil zijn kracht doorslikken en het eigen maken. Dat passieve gedrag van de afgelopen tijd moet eens afgelopen zijn.

De beat klinkt en als vanzelf wiegen mijn heupen op de klanken van de muziek. Zonder gêne drukt Jeroen zich tegen me aan. Dit voelt goed, o zo goed. Ik adem diep in en ruik zijn parfum dat mijn hoofd doet tollen. Ik sluit mijn ogen en laat me leiden door zijn krachtige passen. Als een veertje zo licht, zo voel ik me in zijn armen. Er bestaan geen andere mensen meer, geen Dario, geen gedoe met vriendinnen, niemand behalve hij en ik en deze ontmoeting, en de belofte aan meer, zoveel meer.

'Voel je wat je met me doet?' fluistert hij in mijn oor. De chemistry tussen ons lijkt wel licht te geven. Het enige wat ik kan doen is knikken. Het idee alleen al dat wij hier nog de hele nacht samen zullen zijn doet mijn onderlijf aangenaam verkrampen.

Wordt vervolgd.