Anna Karolina #310: wie is Sebastiaan nou echt?

Chefs plan lijkt zijn vruchten af te werpen. Zijn woorden beitelen zich in mijn gedachten. Heeft hij gelijk? Is het beste wat ik kan doen Anna loslaten en haar gelukkig laten zijn met iemand die haar buiten deze wereld houdt? Dit kan niet anders dan de hel voor haar zijn. Toen ze me ontmoette heeft ze hier niet om gevraagd. Ik werkte als undercover agent, ik heb haar verliefd op me laten worden zonder na te denken over de gevolgen. Ze is gevallen voor Damir en niet voor Sebastiaan, en hoe hard ik ook mijn best doe om mijn ware gezicht aan haar te tonen, door al deze shit van de afgelopen weken ben ik weer terug bij af.

Het is voor mezelf niet eens meer duidelijk waar ik ophoud en Damir begint. Chef heeft me als zijn zoon gezien, maar Gregor op een gegeven moment ook. Ik ben een kameleon. Pas me aan aan iedere nieuwe omgeving en mensen. Geef iedereen wat ze willen. Weet precies wat te doen om de situatie de baas te zijn.

Alleen bij Anna word ik onrustig. Weet ik me soms geen houding te geven. Ze kijkt dwars door mijn ziel heen en tolereert geen onzin. Ik voel me goed bij haar. Goed, maar ook angstig en in afwachting van het moment dat ze de scheuren in mijn persoonlijkheid zal zien.

'Laat me los.'

Chef doet wat ik vraag en werpt me met een enorme kracht van zich af. Ik kom tegen de wand van de helikopter terecht, het ding schudt.

'Ga zitten, doe je riem vast en hou verder je mond. Over tien minuten zijn we er.'

'Zal zij er ook zijn?'

'Wie?'

'Anna.'

'Ze zullen er allemaal zijn. Wat ik begrepen heb is dat Sasha zo dom is geweest om te vluchten voor Gregor, en zich gevoegd heeft bij Isabella, Anna en Nadia. Alle vier komen zo op de afgesproken plek.'

'Heeft Gregor je gebeld?'

Chef blijft stil. Nooit in een miljoen jaar heb ik durven denken dat hij onder één hoedje speelde met de grootste vis.

'Gregor komt tegelijk met ons aan. Dit is het moment waarop alles, voor eens en voor altijd, opgelost dient te worden met deze lui. Je denkt toch niet dat ik hier nog een keer voet aan land wil zetten? Dit klimaat wordt nog eens mijn dood.'

Chef veegt grote druppels zweet van zijn voorhoofd. Ik bijt op mijn tanden, mijn kaakspieren trekken strak.

'Als ik zo vrij mag zijn, vertel het me, hoe denk je dat dit af gaat lopen?'

Hij maakt zijn ogen klein.

'Jongen, dit gaat hoe dan ook aflopen nu. Ik heb geen energie meer voor deze zaak. Laat ze elkaar maar bevechten hier. We zijn al jaren bezig, en nog heeft het niks opgeleverd. Sommige mensen willen gewoonweg geen verandering zien. Drugs en wapens zullen altijd de wereld heersen. Hoe hoog en laag we ook springen. Als we Gregor uitschakelen staat er weer een sterkere opvolger paraat. Het is een oneindig verhaal zonder een gelukkig einde.'

'Waarom zijn we hier dan in hemelsnaam en waarom nemen we alle risico's? Die vier vrouwen, heb je enig idee wat voor een gevaarlijke situatie je ze in brengt?'

'Ik? O nee, dat zie je verkeerd jongen; Isabella wilde dit zelf afronden. Die is vrijwillig meegegaan, ook al heb ik haar er vanaf proberen te praten. Sasha heeft voor dit leven gekozen. Jij was er zelf bij, en naar wat ik heb begrepen heb je haar zelfs een klein duwtje in de foute richting gegeven. Nadia is een ander verhaal, die is daar om de man uit te schakelen, dus die wordt ervoor betaald. En Anna, ja, dat is de enige die daar niet hoort, maar nogmaals jongen, als haar iets overkomt heb jij dat op je geweten.'

'Kunnen we haar daar nog wegkrijgen?'

'Er is slechts één manier, maar ik denk niet dat je dat zou wagen.'

'En dat is?'

'Alejandro.'

Wordt vervolgd