Anna Karolina #242: Een duistere bondgenoot

Iets aan haar hele zijn geeft me vertrouwen en zonder verder na te denken grijp ik naar een zwarte broek en coltrui.

'Ga je me wel vertellen wat er aan de hand is?'

'Beter van niet. Hoe minder je weet des te veiliger het is voor jou. Er zijn al genoeg mensen slachtoffer geworden van deze gasten. Hij waarschuwde me hier al voor. Fuck, waarom heb ik niet geluisterd.'

'Wie?'

Ze kijkt me even strak aan om vervolgens haar hoofd met een ruk van me weg te draaien. Haar lange, bijna pikzwarte staart, knalt tegen mijn wang aan. De geur van kokos zwiept me tegenmoet. Ik vond haar toen al prachtig, maar nu, vol angst en in volle aanval is ze niet te doen zo mooi. Ze draagt duidelijk een pruik en ik probeer me voor de geest te halen hoe ze er precies uitzag de laatste keer. Het enige echter dat ik me herinner is het gevoel dat ze me toen gaf. Een onzichtbare sluier aan pure seksuele aantrekkingskracht straalt van haar af.

'Die nacht, die nacht in Tilburg, wat is er eigenlijk verder nog gebeurd?'

Ineens besef ik me dat ik haar en Damir alleen had gelaten in dat onheilspellende pand. Het was duidelijk dat zij daar hadden afgesproken. De seksuele spanning hing als een wollen, verstikkende deken in de lucht. Wacht, Damir dacht dat ik haar was, dus toen kenden ze elkaar nog niet. Maar wat doet ze hier ineens dan? En zouden ze...? Hij heeft het nooit meer over haar gehad, en ik ben haar eerlijk gezegd ook compleet vergeten al die tijd.

'Hebben jullie..?'

'Anna, we hebben hier geen tijd voor. Als we nu niet weggaan pakken ze ons.'

'Wacht.'

Ik blijf staan.

'Anna, serieus, ik speel geen spelletjes. Kom mee, nu.'

'Hoe weet je hoe ik heet?'

'Hij heeft me alles verteld.'

'Sebastiaan?'

'Wie is Sebastiaan?'

'Laat maar.'

Ik ren achter haar aan. Eenmaal buiten rent ze richting een geparkeerd busje en ik spring naast haar op de voorbank. Vol gas rijdt ze, zonder de lichten aan te doen, slippend over het grind, weg.

'Waarom ik? Waarom kan ik jou helpen?'

'Jij bent toch het liefje van de politiebaas? Nou, ik ben het liefje van de boef, om het zo banaal mogelijk aan je uit te leggen. Ik verwed mijn leven erom dat Gregor hem al heeft geronseld om mij te vinden. Jij bent mijn vrijbrief om weg te komen. Ik kan niet terug naar dat zwijn.'

'Wie is Gregor?'

'Denk aan de meest gruwelijke, koude, zielloze, vreselijke man en verdubbel dat beeld. Hij heeft me vermoord, mijn ziel, mijn hoop, mijn alles. Jouw lief heeft me aan hem overgeleverd. Hij heeft me gebruikt als aas en het is hem gelukt. Die nacht dat hij mij inhuurde was slechts een test. Hij was op zoek naar de juiste vrouw, naar een vrouw die het levenloze hart van de duivel kon doen tikken, en hij kreeg gelijk. Maar het prijskaartje dat aan de liefde van Gregor hangt is verwerpelijk onbetaalbaar. Ik wil mijn vrijheid terug, mijn leven. Mijn oude leven welteverstaan. En jij bent de enige die ik als onderpand daarvoor kan gebruiken.'

Ik doe een poging alle informatie in mijn hoofd te ordenen, wat niet lukt.

'Dus Damir heeft je als een soort van lokaas gebruikt om die hele Gregor te pakken?'

'Slimme meid. Hij dacht via mij dichtbij hem te komen en informatie te krijgen over zijn dagelijkse routine, zodat hij hem in de val kon lokken. Maar het is mislukt. Het is uiteindelijk allemaal mislukt, en ik deed het voor hem. Verdomme.'

Ze slaat hard op het stuur en het busje glipt over de weg.

'Als ik alleen maar aan zijn kop en zijn brute handen denk, krimpt mijn hart helemaal in elkaar. Ik weet dat jullie nu blijkbaar een ding zijn, maar dat waren wij ook. Tenminste, dat dacht ik. Je kan niet op die manier met iemand de liefde bedrijven als je het niet daadwerkelijk voelt. Hij schaart het onder werk, maar wat er zich die nacht in Tilburg afgespeeld heeft, had echt niks met undercoverwerk te maken. Wij vrouwen voelen dat.'

'Heb je het nu over Damir?'

'Ja, wie anders.'

Ik kijk haar nu boos aan en vouw mijn vingers strak om de deurhendel. Mijn knokkels kleuren wit en ik overweeg om mezelf uit de auto te gooien.'

'Waarom vertel je me dit?'

'Omdat jij precies bent zoals ik. Jij bent ook gebruikt om die domme gast van een Joost te pakken te krijgen. Jij bent toch best friends met Julia?'

Mijn hoofd tolt nu van alle informatie en mijn adem raakt verstikt in een onregelmatig tempo. Wat probeert ze mij nou eigenlijk te zeggen? Dat alles tussen mij en Sebastiaan een grote leugen is? En hoezo weet deze vrouw alles van mij?

Wordt vervolgd.